Met Foghat zijn we terug aanbeland bij een band die me terug brengt naar mijn jeugd jaren. Foghat werd in 1971 opgestart door Dave “Lonesome Dave” Peverett (gitaar, vocals), Tony Stevens (bass) en Roger earl (drums) toen het trio Savoy Brown verliet. Een tijdje later was de band compleet met de toevoeging van Rod Price (gitaar, slide). De band leverde zo goed als elk jaar een nieuw album af en toerde enorm intens in de V.S. alwaar de band zijn grootste successen kende. Hun mix van boogie, blues, hard rock en classic rock was er enorm populair en hun grootste succes kreeg de band, ondertussen wel met een gewijzigde line-up, in 1977 dankzij het album ‘Foghat Live’. En alhoewel ik persoonlijk liever een studio album beluister omdat ik er liever zelf bij ben tijdens live concerten, is ook dat album één van mijn favoriete albums van Foghat, naast het titelloze debuut uit 1972, en ‘Fool For The City’ (1975). In 1984 hield Foghat het voor bekeken en zo verloor ik de band zo goed als compleet uit het oog. Sinds 1993 is de band terug actief met een compleet gewijzigde line-up en konden de heren me niet echt overtuigen, of toch niet zoals in hun “gloriejaren”. Intussen bleef het ook een komen en gaan van artiesten in de line-up, en daar geen van albums ons daadwerkelijk kon overtuigen, lieten we Foghat dan ook maar links liggen. Maar, het blijft natuurlijk wel wat kriebelen om te weten hoe bands die al zo lang actief zijn evolueren. Met ‘Sonic Mojo’ wilden we het vernieuwde viertal – tegenwoordig is dat Roger earl (drums), Bryan Bassett (gitaar, slide gitaar, backing vocals), Rodney O’Quinn (bass, backing vocals) en Scott Holt (gitaar, vocals) – opnieuw een kans geven. En ja hoor, Foghat kan het nog steeds. Nee, vernieuwend is het allemaal niet, maar elk van de twaalf nummers op deze ‘Sonic Mojo’ is dik in orde. De ene keer neigen de heren iets meer naar blues rock, een andere keer is het boogie aspect duidelijker op de afspraak, en weer een andere keer rocken de heren er vrolijk op los. Naast wat nieuwe composities put Foghat nog steeds uit de enorme bluescatalogus die artiesten als Willie Dixon, B.B. King, Chuck Berry en dergelijke hebben nagelaten. Maar die krijgen steeds een Foghat jasje aangemeten, wat betekent dat men ze een stukje minder bluesy brengt en die nummers eerder een boogie of rock jasje aangemeten krijgen. Zo krijgen we hier best wel knappe nieuwe versies te horen van o.a. ‘Let Me Love You Baby’ of ‘How Many Years’ om het maar bij die twee te houden. Nee Foghat overbluft ons absoluut niet, maar we zijn wel blij dat ook op dit album een paar heel knappe nummers op te vinden die ons boogie / blues / rock hartje opnieuw wat sneller doen slaan.
Luc Ghyselen (78)
Metalville MV 0307
Tracklist: 1. She’s A Little Bit Of Everything 2. I Don’t Appreciate You 3. Mean Woman Blues 4. Drivin’ On 5. Let Me Love You Baby 6. How Many More Years 7. Song For Life 8. Wish I’d A Been There 9. Time Slips Away 10. Black Days & Blue Nights 11. She’s Dynamite 12. Promised Land