“Efraah Enhsikaah”, zegt u? “Nog nooit van gehoord”, zegt u? Wel, wij ook niet. En als het een troost mag wezen, er zullen er weinigen zijn durven we denken want zelfs op het wereldwijde web valt er zo goed als geen informatie te vinden over deze man. Om toch net iets meer te weten te komen, stuurden we enige vragen per e-mail. Het antwoord dat we ontvingen, was evenwel vriendelijk maar net zo goed heel erg karig met informatie. Efraah Enhsikaah is een doelbewust éénmansproject – wel met vocale steun op twee nummers door Meyhna’ch die we kennen van een resem bands zoals Suicide Circle of vroeger Mütiilation om maar die te noemen. Voor het overige houdt hij alle spotlights liefst op verre afstand. Naar eigen zeggen mist hij de anonimiteit die muzikanten pakweg in de jaren ’90 hadden waardoor ze de luxe hadden om de muziek voor zich te laten spreken. Dat laatste is net het gene wat hij wil doen met ‘One Thousand Vultures Waiting To Be Fed’. Het minste wat we over het album kunnen zeggen, is dat de stilte ruimschoots wordt doorbroken. Sowieso bevinden we ons in de zwartgeblakerde zone van de black metal en deze schijf doet die naam alle eer aan. Qua sfeer worden we onmiddellijk meegevoerd naar de kilte van het hoge noorden echter zonder dat we ergens het idee hebben dat er op één of andere manier gezocht werd naar het kopiëren van de Scandinavische scene. Verwacht u zich geenszins aan de beukende razendsnelle riffs of continue pompende drums maar wél aan loodzware, eerder melancholische gitaarlijnen waarbij in eender welk opzicht ruime aandacht is voor melodie en dat alles overgoten met een ijselijke zang die je bij de strot grijpt. Met zeven nummers die in totaal goed zijn voor ruim veertig minuten luisterplezier hebt u meteen begrepen dat songopbouw centraal staat. Het openingsnummer, titeltrack ‘One Thousand Vultures Waiting To Be Fed’, is meteen het langste nummer van het album waarbij de acht minuten net overschreden wordt. Een indrukwekkende opener dus. Niet dat het niveau nadien ook maar ergens naar beneden gaat. Afwisseling is het codewoord op deze plaat. Af en toe wordt het tempo opgevoerd en valt er al eens een vingervlugge riff te ontdekken of komt er een drum als artillerie op de proppen maar het zijn veelal korte intermezzo’s, alles in een voor ons perfecte dosering. Kortom, u heeft ons al lang begrepen, wij vinden dit een bijzonder genietbare plaat. Afsluiter ‘Fed’ vormt in elk opzicht een uitzondering. Het is veruit het kortste nummer maar het is ook louter instrumentaal én een pak rustiger. De gieren komen als het ware echt tot rust nadat ze gevoed zijn. Een misschien enigszins gedurfde afsluiter maar ook wel het afsluiten van een cirkel op pakkende wijze. Soms moet je inderdaad de muziek gewoon voor zich laten spreken, niet meer en ook niet minder. We kijken alvast uit naar meer werk van Efraah Enhsikaah.

K.H. (90)

Osmose Productions

Tracklist: 1. One Thousand Vultures Waiting To Be Fed 2. Letharia Vulpina 3. Budgeting For Betrayal 4. Running Into The Abyss 5. Dead Sun Shines Bright 6. Cold Blood And Broken Teeth 7. Fed