Alcatraz @ festivalweide, Bad Godesberglaan, Kortrijk.
– Noot van de redactie: met slechts drie mensen die accreditatie kregen is het echt mogelijk om een “full report” te maken van een festival met vier podia natuurlijk. Die kregen nog wat extra “hulp” op gebied van teksten, maar toch … Onze excuses dus aan de bands die minder, of echt niet, aan bod komen in deze review! Hier vindt je alvast de werken van het MUSIKA-team. –
11h20-12h00: Iron Mask (Prison)
Als eerste kon het gezelschap van het Belgische Iron Mask de Prison stage openen. Het wereldberoemde boek ‘Man In The Iron Mask’ van de Franse schrijver Alexandre Dumas lag zorgde niet alleen voor de bandnaam, maar leverde ook de inspiratie voor enkele songs op het eerste album ‘Revenge Is My Name’ dat kort na de oprichting in 2002 verscheen. De neoklassieke power metal, waar het vingervlugge fretwerk van Dushan Petrossi aan de basis ligt, ging erin als zoete broodjes. We kennen de man ook van het meer symfonisch getinte Magic Kingdom. Ook van het titelnummer van hun laatste album ‘Master Of Masters’ konden we genieten. De interactie met het publiek van de opvallend goed presterende vocalist Mike Slembrouck zorgde ervoor dat zowel nieuw materiaal als de afsluiter ‘Forever In The Dark’ luidkeels meegezongen werd. (AM)
*Foto’s: Iron Mask / Maceration*
12h00-12h40: Maceration (Swamp)
Maceration leverde een verpletterend optreden op. Hun hereniging sinds vorig jaar bracht een enorme dosis energie en passie op het podium. Als Deense death metal band lieten ze zien waarom ze een onmisbare kracht zijn in het genre. Maceration bewees dat ze niet alleen terug zijn, maar sterker dan ooit. (DV-KV)
12h10-12h50: Hunter (La Morgue)
De dag opende voor ons met een piepklein deeltje van Hunter in de Morgue. Of eigenlijk moet ik zeggen, van buiten de Morgue want het was alweer drummen om in de tent te geraken. Niet zo verwonderlijk eigenlijk als je weet dat dit vijftal al méér dan zijn strepen heeft verdiend bij diverse bands doorheen de jaren en nu sedert 2016 de krachten verenigde bij Hunter. Als je door een band als Steel Panther geprezen wordt, wil dat toch ergens minstens zeggen dat je iets te bieden hebt. Of al het volk doelbewust naar de Morgue afzakte op dit vroege uur of dat ze er passeerden omdat de Morgue sowieso de eerste plek is na de ingang, durven we niet zeggen maar wél dat al de toevallige passanten er dan ook duidelijk geboeid bleven kijken en luisteren. Een mooier bewijs van je kunnen bestaat wellicht niet. (KH)
*Foto’s: Hunter / Crystal Viper*
12h25-13h10: Crystal Viper (Prison)
We hebben Polen muzikaal vooral leren kennen voor het voortbrengen van extreme metalbands. De band, dit Crystal Viper dus, rond vocaliste en gitariste Marta Gabriel staat sinds 2003 garant voor een stevige brok speed / power / heavy metal. Hun debuut, een conceptalbum ‘Curse Of The Crystal Viper’ verscheen in 2007. Hun tweede album ‘Metal Nation’ leverde een deal op met AFM Records. Toch was het niet allemaal rozengeur en maneschijn want drie albums later zorgen schommelingen in de line-up dat het allemaal aan een zijden koordje hing. Ze herpakten zich in 2017 met ‘Queen of the Witches’. (AM)
12h40-13h20: Yoth Iria (Helldorado)
We steken niet weg dat Yoth Iria één van de bands is naar wie we persoonlijk het meest uitkeken op de affiche. Verre van de meest bekende naam nochtans maar we verklaren ons even nader. Yoth Iria is de band die in 2019 in het leven werd geroepen door Jim Mutilator, de bassist die mee aan de wieg stond van Rotting Christ en door de mythische Magus Wampyr Daoloth. Deze laatste speelt nooit live dus draait de band in wezen rond Jim Mutilator die volgens ons toont nog steeds tot de beste basspelers te wereld te behoren. Het moet gezegd dat we niet verwacht hadden zoveel volk te zien samen troepen in Helldorado voor wat toch gerust gezien mag worden als een band in de underground scene. De black metal community blijkt eens temeer een trouw publiek te zijn én toonde zich meteen bijzonder enthousiast. Zanger Merkaal stond al bij het eerste nummer in de voorste gelederen van het publiek de fans aan te vuren en droeg op die manier al meteen bij tot het nodige vuur. De band bleek in topvorm en bracht alles wat we er op voorhand van verwachtten. Voor ons enigszins jammer dat ze zo vroeg op de dag geprogrammeerd stonden maar met amper één album onder de arm kun je moeilijk denken dat ze als headliner voorzien worden natuurlijk. In ieder geval een knallende opener van het Helldorado podium onder een stralende zon. (KH)
*Foto’s: Yoth Iria / Brand Of Sacrifice*
13h10-13h55: Brand Of Sacrifice (Swamp)
Brand Of Sacrifice, een technische deathcore-band, brengt een explosieve en meedogenloze geluidservaring. Hun muziek combineert razende blastbeats, verwoestende breakdowns en complexe gitaarlijnen. Ze hebben het vermogen om melodie te verweven in de chaos en dit creëert een boeiende luisterervaring. (DV-KV)
13h20-14h00: Schizophrenia (La Morgue)
De Morgue bleek alweer véél te klein. Schizophrenia is een vrij jonge band van eigen bodem die stormenderhand de wereld aan het veroveren zijn volgens ons. Op HellFest bleken ze de tent behoorlijk in de fik te kunnen steken en op Alcatraz bewezen ze hun kunnen eens temeer op furieuze wijze. De set knalde van begin tot eind en het mag een wonder zijn dat de tent overeind bleef. Dat Schizophrenia geïnspireerd is door grootheden als Slayer en Morbid Angel – om maar die te noemen – blijkt uit het ronduit indrukwekkend technische gitaarspel. Als je dan ook nog eens beschikt over een strottenhoofd dat even impressionant is, speel je werkelijk de ganse tent plat. Schrijft u maar alvast op dat Schizophrenia één van de vele bands is die ons land op de internationale metal kaart naar de bovenste regionen stuwt. (KH)
*Foto’s: Schizophrenia / Twilight Force*
13h40-14h25: Twilight Force (Prison)
De Zweedse symfonische power metal band Twilight Force betoverde het publiek met hun epische optreden op het Prison podium. Gekleed in LARP-stijl outfits, namen ze ons mee op een reis vol fantasie en middeleeuws avontuur. Het publiek werd ondergedompeld in hun betoverende muziek, met hoogtepunten zoals het meeslepende nummer ‘Dragon Born’. De interactie met het publiek en de symfonische arrangementen versterkten de ervaring, waardoor dit optreden zich onderscheidde van de gebruikelijke festivalervaring. Al met al was het een speciale belevenis die nog lang zal nazinderen. (DV-KV)
13h50-14h35: Gearea (Helldorado)
Gestart in 2016 en nu al de grote podia. Met hun tweede album ‘Limbo’ catapulteerde het gezelschap zich naar de top van de black metalscene door hun ervaringen met pandemische isolatie in bloedstollende black metal juweeltjes. Gaerea laat je de schoonheid en kracht in je donkere kant van ons bestaan zien. Gehuld in maskers van duisternis en verlatenheid kwamen de leden van deze Portugese band op het podium. Hun diepzwarte verhalen vertellen ze met furieuze blast beats, spectrale koorzangen en venijnige riffs. Inderdaad, we zitten in de hel. Met hun laatste album ‘Mirage’ dalen ze nog dieper in de crypten van de menselijke ziel. Een terugkerend thema op de plaat is ons menselijk onvermogen om onze eigen zintuigen te vertrouwen. (AM)
*Foto’s: Gaerea / Predatory Void*
14h25-15h10: Predatory Void (Swamp)
De eerste keer voor ons dat we deze bijeengebrachte rasmuzikanten uit het kruim van de Belgische metal wereld live aan het werk zagen. Hun album ‘Seven Keys To The Discomfort Of Being’ blies ons al eerder omver dus we keken reikhalzend uit naar dit optreden. Het is ondanks de status van de muzikanten ongetwijfeld zangeres Lina R. die de meeste aandacht naar zich toe zuigt. Het ene moment klinkend als een broos lieftallig engeltje om direct daaropvolgend eerder als een behekste lorelei uit te halen, ronduit indrukwekkend. Maar eerlijk is eerlijk, we hoorden rondom ons uiteenlopende meningen over het optreden. De ene vond het subliem, de ander vond het dan weer te weinig meeslepend. Feit is natuurlijk dat het niet de meest catchy, aanstekelijke riffs zijn die de band afvuurt maar eerder complexere structuren die minder vlot weg happen. Predatory Void brengt muziek die zich langzaam onder je huid nestelt om je gaandeweg volledig op te slorpen. Dat een tent als de Swamp daar misschien niet de meest ideale plek voor is, zeker op een uur in de namiddag, verklaart wellicht waarom het niet voor iedereen weggelegd was. Niettemin een prestatie die doet uitkijken naar méér. (KH)
14h35-15h20: Angelus Apatrida (La Morgue)
In het gevreesde millenniumjaar werden de kiemen geplant voor Angelus Apatrida. Gestart als heavy / power metal groep groeide deze deze Spaanse thrashers door naar een meer thrash georiënteerd geluid. Ze schreven geschiedenis met hun debuut ‘Evil Unleashed’, dat zo’n twintig jaar geleden uit kwam. Ze vervolgden wat donkerder en agressiever met ‘Give ’em War’. Het was net die duisternis die bij Century Media de aandacht trok, wat hen een wereldwijd platencontract opleverde. Album na album, maar tijdens live concerten, bevestigen ze dat ze behoren aan de top van de Europese thrash scène. (AM)
*Foto’s: Angelus Apatrida / Dynazty*
15h00-15h50: Dynazty (Prison)
De Zweedse band Dynazty maakte indruk met hun debuutoptreden op het Prison podium. Het was een krachtige mix van heavy / power metal en hardrock. Met nummers zoals ‘Natural Born Killer’ en ‘Power Of Will’ van hun recente album ‘Final Advent’, en ook ‘Presence Of Mind’ van’The Dark Delight’, boeiden ze zowel trouwe fans als nieuwkomers. Ze sloten af met het geliefde nummer Heartless Madness, dat de menigte in vervoering bracht. (DV-KV)
15h05-15h55: Midnight (Helldorado)
De man achter Midnight is gitarist, bassist, drummer, zanger en songwriter Jamie Walters aka Athenar. Met een geluid dat heavy metal, thrash, punk en first-wave black metal met elkaar mixt kunnen we hen niet zomaar in een vakje weg steken. Vorig jaar verscheen hun vijfde album, dat stevig doorspekt is met hun kenmerkende donderende ritmesecties. Ze zijn intussen uitgegroeid als één van de koplopers in de aanzwellende vloedgolf van blackened thrash bands. Ook als perfecte live-act hebben ze een reputatie opgebouwd dankzij extreem energieke optredens. (AM)
*Foto’s: Midnight / King 810*
15h50-16h40: King 810 (Swamp)
King 810 liet Alcatraz trillen met hun set! Ze brachten een intense performance met een vleugje rauwe authenticiteit naar het podium, vergelijkbaar met hun kenmerkende sound. King 810 bewees opnieuw waarom ze opvallen in de metalwereld. (DV-KV)
15h55-16h40: Tygers Of Pan Tang (La Morgue)
Deze iconen van de NWOBHM zagen al in 1978 het daglicht en verdienden hun strepen in de eerste helft van de jaren tachtig. Toen er wat strubbelingen kwamen in de gelederen, begon hun succes af te nemen. Zodanig zelfs, dat ze in 1987 de handdoek in de ring gooiden. Medeoprichter Robb Weir rekruteerde in 1999 een aantal muzikanten om de oude nummers opnieuw te spelen, maar vooruitziend ook nieuwe “Tygers Of Pan Tang”-waardige muziek konden schrijven. ‘Animal Instinct’ (2008), ‘Ambush’ (2012), ‘Tygers of Pan Tang’ (2016) en ‘Ritual’ (2019) vormen het bewijs dat ze daar met glans in geslaagd zijn. Ze bouwden opnieuw hun uitstekende live-reputatie op en dat bewezen de heren van Tygers Of Pan Tang hier andermaal. (AM)
*Foto’s: Tygers Of Pan Tang / Taake*
16h25-17h15: Taake (Helldorado)
Anders dan op dag één van Alcatraz waar in Helldorado voornamelijk hardcore geprogrammeerd stond, konden we op dag twee eerder het zwartgeblakerde hart ophalen. Een band die al een eeuwigheid lijkt mee te gaan in de wereld van de black metal, is Taake. Al dertig jaar lang brengt Hoest op behoorlijk onnavolgbare wijze zijn Norwegian black metal aan de man. Het is een band die blijft vasthouden aan de beschilderde gezichten, een must voor de ene, een compleet overbodige gimmick volgens de andere. Hoe dan ook, de band speelde op hoog niveau en had er duidelijk zin in voor een volgelopen Helldorado. De melodieuze, technische riffs vlogen om de oren terwijl Hoest als een bezweerder zijn teksten uitbraakte. Oud werk kwam even hard aan bod als nieuwer materiaal hetgeen ervoor zorgde dat we een mooi uitgebalanceerde setlist voor de kiezen geschoven kregen. (KH)
16h25-17h15: H.E.A.T. (Prison)
De Zweedse hard rock sensatie H.E.A.T. stal de show op het hoofdpodium. Met nummers als ‘Back To The Rhythm’ van het album ‘Force Majeure’ en ‘Rock Your Body’ van ‘H.E.A.T. II’, lieten ze het publiek opgaan in hun muzikale vuur. De zanger bewoog zich vol overgave over het podium, zijn krachtige stem vulde de lucht, terwijl de band een strakke en meeslepende uitvoering neerzette. Door de samensmelting van hard rock, AOR en melodic metal creëerden ze een opwindende sfeer die het publiek volledig in zijn greep hield. (DV-KV)
*Foto’s: H.E.A.T. / Evil Dead*
17h15-18h10: Evil Dead (La Morgue)
Al bij het oprichten in 1987 maakte Evil Dead een blijvende indruk door hun unieke mix van snelheid en thrash riffs, ondersteund door uitzinnig drumwerk en een donderende bas. Tekstueel passeerden politieke en sociale thema’s, de dreiging van een nucleaire oorlog en zelfs een vleugje horror. Twee jaar later veroverde het baanbrekende album ‘Annihilation Of Civilization’ de wereld. Ondanks de positieve kritieken ging Evil Dead in 1992 failliet. Oprichters gitarist Juan Garcia, drummer Rob Alaniz en bassist Mel Sanchez lieten in 2009 Evil Dead terug opleven. Ook had de originele zanger Phil Flores zich weer bij de band gevoegd. De release van ‘United $tate$ of Anarchy’ (2020) bezegelde niet alleen de comeback, maar maakte ook een einde aan een negenentwintig-jarige droogte op het gebied van nieuwe output. (AM)
17h15-18h05: Shadow Of Intent (Swamp)
Shadow Of Intent liet de swamp trillen met een hun performance. De duistere klanken van ‘Gravesinger’ van hun album ‘Melancholy’ gaven meteen de toon aan. De band greep het publiek bij de keel en liet niet los, met nummers van het meeslepende album ‘Elegy’ zoals ‘Farewells And Reconquest’. Hun Amerikaanse deathcore-geluid was rauw, krachtig en meeslepend.
*Foto’s: Shadows Of Intent / Tribulation*
17h50-18h45: Tribulation (Helldorado)
Deze Zweedse deathmetallers debuteerden in 2009 met een combinatie van de meest aantrekkelijke aspecten van death- en thrash metal. Sluw konden ze de valkuilen tot middelmatigheid vermijden. Hoewel de death metal ruggengraat nog steeds aanwezig was in hun opvolger, zijn het de pakkende riffs en intrigerende sfeer die deze keer de doorslag gaven. ‘The Children Of The Night’ uit 2015 ging meer richting traditionele heavy & black metal en psychedelische & gothic rock. De alomtegenwoordige orgels en synths geven de schijf een vintage, psychedelisch gevoel en de teksten richten zich op het occulte en bovennatuurlijke. Het laatste Tribulation album gaat dan weer richting Gothic. Veelzijdigheid troef dus op muzikaal vlak en dat hoor je ook overvloedig tijdens live concerten.
17h50-18h50: Sepultura (Prison)
Dag twee van Alcatraz stond voor ons toch enigszins in het teken van wat we kunnen catalogeren onder de rubriek “jeugdsentiment”. Sepultura vormt daar een uitgelezen voorbeeld van. Ten tijde van pakweg het album ‘Roots’ had je de band ongetwijfeld voornamelijk als headliner teruggevonden op talloze affiches. Die status is de band kwijtgespeeld maar gitarist Andreas Kisser en de zijnen toonden op Alcatraz nog eens dat Sepultura nog steeds over een aanzienlijke aanhang beschikt én dat ze een wei van voor tot achter in beweging kunnen brengen. Hoewel hij wellicht nooit het juk van zijn illustere voorganger als zanger helemaal van zich af heeft weten te schudden, toont Derrick Green al zesentwintig jaar dat hij én een uitstekend zanger is én een performer pur sang. Niettemin wordt het publiek nog steeds pas écht wild enthousiast als de krakers zoals ‘Refuse / Resist’ of ‘Arise’ worden ingezet. Het uurtje Sepultura vloog voorbij in ieder geval en had wat ons betreft, best enige uitbreiding mogen krijgen. (KH)
*Foto’s: Sepultura / Vicious Rumors*
18h45-19h40: Vicious Rumors (La Morgue)
18h45-19h45: Decapitated (Swamp)
Van de Prison stage recht naar de Swamp om getuige te zijn van het verpletterend geluid van Decapitated. Deze Poolse death metal band speelt bijzonder technische nummers die gekenmerkt worden door complexe songstructuren én misantropische teksten. Zanger Rafal ‘Rasta’ Piotrowski is een ronduit imposante verschijning met een nóg imposantere stem. De band droeg een nummer op aan levende legende Chris Kontos, destijds drummer bij Machine Head, die vanuit de coulissen meekeek hoe Decapitated de Swamp compleet murw sloeg. Het laatste stukje van het optreden lieten we evenwel aan ons voorbijgaan alweer vanuit de drang om ons te laten overweldigen door jeugdsentiment. (KH)
*Foto’s: Decapitated / Belphegor*
19h25-20h20: Belphegor (Helldorado)
In 1993 verrees het Oostenrijkse blackened death merchants Belphegor uit de assen van Betrayer. Een bandnaam, vernoemd naar één van de zeven mythische prinsen van de hel. Hun debuut ‘The Last Supper’ zorgde voor een gruwelijke death metal klap met black metal invloeden. Deze brute mix van death en black metal, in verschillende mate aanwezig afhankelijk van het album, is de blauwdruk van hun catalogus. Toch geniet niet iedereen van Belphegor‘s heiligschennende, perverse en godslasterlijke teksten. (AM)
19h30-20h30: Biohazard (Prison)
Dat jeugdsentiment van de bovenste plank werd geleverd door niemand minder dan Biohazard. Eigenlijk hebben we lang gevreesd nooit meer getuige te zullen zijn van Biohazard in deze bezetting maar de wonderen zijn duidelijk de wereld nog niet uit. Dat we niet de enigen zijn die er zo over dachten, werd duidelijk toen de wei voor de Prison stage volliep. De band overtrof eerlijk gezegd onze verwachtingen door te spelen alsof er nooit sprake is geweest van een jarenlange pauze. Billy Graziadei stond quasi evenveel tussen het publiek om de massa op te zwepen – alsof dat nog nodig was – als dat hij op het podium stond. Evan Seinfeld stond minstens even scherp als twintig jaar geleden en Danny Schuler en Bobby Hambel lijken evenmin een spat veranderd. Het publiek smulde van de hits van weleer en brulde lustig mee of voerde de “bevelen” van Seinfeld tot het organiseren van moshpits uit dat het een lust was. De band bracht hulde aan overleden drummer van het eerste uur Anthony Meo die eerder dit jaar overleed. Mocht eveneens niet ontbreken, de bijzondere band die onderstreept werd met het Belgische publiek als zijnde de eersten om Biohazard in de armen te sluiten. Dat de liefde na al die jaren nog steeds even groot én wederzijds is, werd prachtig duidelijk. Kippenvel van begin tot eind. (KH)
*Foto’s: Biohazard / Jag Panzer*
20h20-21h15: Jag Panzer (La Morgue)
In 1981 hield deze band uit Colorado boven de doopvont met met een naam die verwijst naar een Duitse tankvernietiger uit WOII. Deze power / heavy muzikanten vonden inspiratie uit de opkomende New Wave of British Heavy Metal (NWOBHM). Ondanks twee keer de handdoek in de ring te hebben gegooid, herrees Jag Panzer telkens opnieuw. Intussen is hun elfde plaat in de maak, die wellicht opnieuw bol staat met rauwe en brute kracht. (AM)
20h30-21h30: Sodom (Swamp)
Weinigen kunnen verkondigen dat ze al veertig jaar meedraaien in de steeds veranderende muziek branche maar Sodom die uiteindelijk wel als grondleggers voor vele bands aanzien mag worden kan dit met opgeheven hoofd zeggen. Sodom leverde een mix van klassieke hits zoals ‘Agent Orange’, ‘Bombenhagel’ en nummers van hun recente albums, waardoor zowel oude als nieuwe fans werden getrakteerd op een setlist die geen enkel moment verveelde. De bandleden waren in topvorm, met frontman Tom Angelripper die zijn kenmerkende schorre vocalen met kracht en precisie uitschreeuwde. De gitaristen strak in hun riffs en solo’s, terwijl de ritmesectie de hele tent liet beven met hun strakke en intense beats. (DV-KV)
*Foto’s: Sodom / The Exploited*
21h00-22h00: The Exploited (Helldorado)
Beetje vreemde eend in de bijt op het Helldorado podium vandaag was The Exploited. Eerder een band die we hadden verwacht in de line-up van de eerste dag hier stonden de punks tussen het zware death-en blackmetal geweld. Al sinds eind jaren zeventig (!!!) maken Wattie Buchan en de zijnen de wereld onveilig met hun punksongs. Inmiddels wachten we al twintig jaar op een nieuw album dat door Wattie al elfendertig keer werd aangekondigd maar tot nog toe het licht niet zag. De zanger – zesenzestig lentes oud inmiddels – laat zich noch door hartaanvallen noch eender wie de les spellen en blijft dé belichaming van de punk attitude. We stelden ons eerlijk gezegd nog tijdens het optreden de vraag of punk samen met het verdwijnen van The Exploited (én The Kids) ooit toch het einde zou betekenen van punk. Maar zover zijn we nog niet en dus ‘Punks not dead’! Onder het goedkeurend oog van dé Belgische punklegende Marino Punk toonde The Exploited waarom zij en zij alleen de enige zelfverklaarde koningen van de punk zijn. Kortom, alweer de nodige dosis jeugdsentiment waarbij duidelijk werd waarom deze muziek tot het werelderfgoed behoort. Onverwoestbaar goed. (KH)
21h10-22h20: Alestorm (Prison)
Alestorm nam Alcatraz mee op zee! Na hun spetterend optreden op Graspop Metal Meeting vorig jaar, zakte deze bende piraten met hun legendarische schip af naar Kortrijk. Het festivalterrein was een zee van piratenkostuums, een voorbode van het spektakel dat komen ging. Met een krachtige aanvang, knalden ze ‘Keelhauled’ en ‘No Grave But The Sea’ het publiek in. Tijdens ‘Captain Morgan’s Revenge’ onderbrak Christopher Bowes even de show om de veiligheid te waarborgen – een teken van ware zorg voor hun fans. De feestelijke sfeer hervatte zich al snel en culmineerde in een episch slot met ‘Fucked With An Anchor’. Na afloop eerden ze de crew en nodigden hen uit voor een oorverdovend applaus op het podium. Alestorm heerste als ware festivalpiraten! (DV-KV)
*Foto’s: Alestorm / Riot V*
22h00-23h00: Riot V (La Morgue)
De bandnaam Riot werd samen met oprichter Mark Reale in 2012 ten grave gedragen, toen hij de strijd tegen een langdurige ziekte verloren had. Een aantal leden van de ‘Thundersteel’ line-up namen de fakkel terug op en deze klassieker uit 1988 betekende een keerpunt in de muzikale carrière van een band die bijdroeg aan het wijdverspreide succes van heavy metal sinds 1975. Riot behoorde tot de grondleggers van power metal en zou in de jaren daarna de vlag van het genre blijven voeren. In de geest van het klassieke materiaal bewijzen de heren van Riot V sinds 2014 dat ze ook zonder Mark’s bijdrage heavy metal konden maken. (AM)
22h20-23h20: Obituary (Swamp)
De rest van de avond vatten we post in de Swamp. De Amerikaanse death metallers van Obituary draaien al bijna veertig jaar (!) mee in het wereldje en worden zelfs gezien als één van de grondleggers van het genre. Albums als ‘Slowly We Rot’ en ‘The End Complete’ werden inmiddels ruim dertig jaar geleden ten huize compleet grijs gedraaid. Waarom we gaandeweg de band geleidelijk uit het oog verloren kunnen we u eigenlijk niet vertellen. Wat we wél kunnen vertellen, is dat we na het zien van Obituary op Alcatraz méér dan de intentie hebben om de draad terug op te nemen! Wat een absolute pletwals bleek de band na al die jaren te zijn! Enkel superlatieven borrelen op om de performance te omschrijven. Een stampvolle Swamp dacht er duidelijk integraal zo over. Een ronduit overweldigende, sublieme show was ons deel. En wat ons opviel, het nieuwe werk – de band bracht eerder dit jaar met ‘Dying Of Everything’ een nieuw album uit – staat even hard overeind als het oude werk. We vrezen dat we eigenlijk niet uitgepraat kunnen geraken over de prestatie van John Tardy en de zijnen. De man beloofde zeker nog terug te komen naar België, wij kunnen alvast beloven die afspraak niet te zullen missen! (KH)
*Foto’s: Obituary / Godflesh*
22h40-23h40: Godflesh (Helldorado)
In 1982 begonnen Justin Broadrick (gitaar, zang & programmering) en bassist G.C. Green hun gezamenlijke project onder de naam Fall Of Because maar pas in 1988 toen ze de drumcomputer erbij haalden, veranderden ze hun naam naar Godflesh. Het duo heeft in de loop der jaren elementen van elektronica, breakbeat, hiphop en dub in hun repertoire opgenomen. Het is dus veel meer dan loutere industrial metal. Hun extreem debuut ‘Streetcleaner’ uit 1989 werd baanbrekend voor de latere ontwikkeling van het genre. Na een pauze in 2002 herenigden Green en Broadrick acht jaar later met de alom geprezen albums ‘A World Lit Only by Fire’ (2014) en ‘Post Self’ (2017) waarop de ultra zware beats een voorbode zijn die het volledige apocalyptische potentieel waarmaakt. (AM)
23h20-00h50: K.K.’s Priest (Prison)
Als afsluiter op de Prison stage mocht KK’s Priest aantreden, voor velen waarschijnlijk de eerste keer om deze formatie aan het werk te zien. Persoonlijk hebben de eigen nummers niet zo een grote indruk gemaakt toen ik deze voor het eerst kon horen maar ik had al een vermoeden dat dit in een live gebeuren wel iets anders ging zijn. Dat Tim “The Ripper” Owens kan zingen dat weten we ondertussen al en hij lijkt nog in betere vorm te zijn dan ooit. Ook hier was het te verwachten dat meer dan de helft nummers uit het Judas Priest repertoire gingen zijn maar daar had dan ook niemand een probleem mee. Alles was tot in de puntjes afgewerkt waardoor dit een waardige afsluiter was voor de tweede dag van onze internatie in de Alcatraz gevangenis. (DV-KV)
*Foto’s: K.K.’s Priest / Exciter*
23h45-00h45: Exciter (La Morgue)
Exciter werd in 1978 opgericht in de Canadese hoofdstad Ottawa en vernoemd naar het beroemde Priest-nummer. Hun geluid werd gevormd door elementen van Iron Maiden, AC/DC, Motörhead, Rush en Black Sabbath te combineren. Met ‘Heavy Metal Maniac’ (1983) en ‘Violence & Force’ (1984) bracht Exciter snel achter elkaar twee keiharde straight-up speed / thrash-albums uit. Latere releases neigden naar klassieke heavy metal en hoewel personeelswisselingen een constante zijn geweest heeft Exciter nog steeds een fervent trouwe aanhang. De oorspronkelijke line-up is de afgelopen jaren weer bij elkaar gekomen maar is intussen al weer gewijzigd. (AM)
00h20-01h30: Heaven Shall Burn (swamp)
Stond Heaven Shall Burn vorig jaar nog veel te vroeg op de dag geprogrammeerd op Graspop, dan hadden ze nu de eer en het genoegen om bij hun eerste opwachting op Alcatraz de Swamp en dus dag twee te mogen afsluiten. In feite betekende het niet meer of minder dan dat de band iedereen die was platgewalst door Obituary weer overeind moest proberen sleuren om er nog een laatste feestje van te maken. Dat deze Duitse toppers er met hun melodische deathcore moeiteloos zouden in slagen, stond in de sterren geschreven. Ronduit op elk vlak een knaller van een afsluiter. Van veel vermoeidheid bij het publiek viel zo laat op de avond niets te merken. De band draait tot onze eigen verbazing ook alweer veel langer mee dan we ons bewust zijn. Sinds 1995 hebben deze sympathieke Duitsers met hun sociaal geëngageerde nummers een uitgebreide fanbasis opgebouwd. Live knallen ze iedere keer weer en zorgen ze voor bijzonder energieke circle pits, niet in het minst aangevuurd door zanger Marcus Bischoff die telkens voorop gaat in de strijd en zich keer op keer in het zweet werkt. De nodige vlammen vooraan het podium zetten te tent helemaal in lichterlaaie. Met nummers als ‘Godiva’, ‘Übermacht’ of ‘Protector’ om maar die te noemen creëren ze een weergaloos feestje. Het blijft jammer dat op festivals ook voor de afsluiters een strikt tijdschema gehanteerd wordt want we hadden méér dan het gevoel dat zowel band als publiek er nog gerust een stevige bisronde hadden willen aan toevoegen. Heaven Shall Burn zorgde in ieder geval voor een zoveelste hoogtepunt van de dag. (KH)
*Foto’s: Heaven Shall Burn / Amorphis*
00h25-01h30: Amorphis (Helldorado)
Amorphis sloot de tweede dag van Alcatraz af met een verbluffend optreden op het Helldorado-podium. Ze openden met ‘Northwards’ van het album ‘HALO’ en brachten ook nummers van ‘Under The Red Cloud’, waaronder ‘Bad Blood’ en ‘The Four Wise Ones’. Het samenspel tussen bandleden creëerde een krachtig en gelaagd geluid, met meeslepende keyboard-effecten. Ze sloten af met hun bekendste nummers onder andere ‘House Of Sleep’ en ‘The Bee’, waarbij de passie van de band voelbaar was. Het optreden was adembenemend en liet het publiek met open monden achter. Amorphis heerste over het Helldorado-podium en creëerde een muzikale reis die lang zal bijblijven. (DV-KV)
Met dank aan de organisatie van het Alcatraz Hard Rock & metal Festival.
Teksten: Andy Maelstaf (AM), Koen Hollants (KH), David en Kiara Vandewalle (DV-KV).
Foto’s: Andy Maelstaf en Bianca Lootens.
P.S.: Meer foto’s vind je op onze facebookpagina: www.facebook.com/LucGhyselen/