Het nieuwe album van Sirenia, ‘1977’, is meteen het elfde full-album geworden van deze band die in 2001 door multi-instrumentalist Morton Veland werd opgestart nadat hij bij Tristania was opgestapt. Reeds vanaf het begin zorgt hij voor een mix van symphonic metal en gothic metal die gaandeweg meer en meer bij pure gothic metal aansluiting probeert te vinden. Op dit nieuwe album lijkt het gezelschap – tegenwoordig is dat Morton Veland, vocaliste Emmanuelle Zoldan, gitarist Nils Courbaron en drummer Michael Brush – zijn sound nog meer uit te breiden met toevoeging van elementen uit synth pop en synthwave. Het is meteen een stuk minder onze smaak, al moeten we wel toegeven dat het ons lijkt dat Emmanuelle zich als een vis in het water voelt met deze koerswijziging. Het zijn vooral de veelvuldig terug kerende synthesizer klanken die ons parten spelen, want de nummers worden wel nog steeds uitstekend opgebouwd. Ook over de vocalen van Emmanuelle zelf hebben we niets te klagen, terwijl ook de gitaarsolo’s ons keer op keer bevallen. Vanaf ‘Fading To The Deepest Black’ lijken de synthesizer klanken wat minder nadrukkelijk de bovenhand te nemen, maar dan zijn we reeds halfweg. Ook de versie van Tanita Tikaram’s ‘Twist In My Sobriety’, waarmee dit album afsluit, is niet van die orde dat we het over de daken gaan schreeuwen. We moeten dus eerlijk toegeven dat Sirenia al met betere albums voor de dag weet te komen, al zullen een pak die hard fans dat misschien tegenspreken. Wij blijven alvast toch voor een groot deel op onze honger zitten.

Luc Ghyselen (65)

Napalm Records NPR 1215

Tracklist: 1. Deadlight 2. Wintry Heart 3. Nomadic 4. The Setting Darkness 5. A Thousand Scars 6. Fading To The Deepest Black 7. Oceans Away 8. Dopamine 9. Delirium 10. Timeless Desolation 11. Twist In My Sobriety