Crom: The Era Of Darkness

Walter Grosse alias Crom is ondertussen toe aan zijn vierde album onder de naam Crom. Behalve ook nog 2 ep’s en een paar demo’s is Walter niet de meest productieve artiest. Grosse verliet Dark Fortress aan het begin van deze eeuw en dik twintig jaar later is het resultaat eerder spaarzaam te noemen. Het laatste album dateert al van 2017. In muzikale tijdmeting is dat een eeuwigheid. Vorig jaar was er nog de ep, ‘Into The Glory Land’. Maar we moeten erbij vertellen dat de verdeling van het hebbeding een catastrofe was. De 12” was nergens te krijgen, zelfs voor muziekfreaks zoals mezelf. De cd bemachtigen was ook een mission impossible. We houden al ons hart vast wanneer dit ‘Era Of Darkness’ beschikbaar zal zijn. Crom is wel populair bij een kennerspubliek. De reden is dan ook eenvoudig. De vorige albums bleken stuk voor stuk de moeite waard om in huis te halen. Crom wordt door Metal Archives omschreven als Power Metal. Persoonlijk vind ik dit een beetje kort door de bocht gezien de invloeden uit folk en Viking metal toch wel aanwezig zijn. Waarom zou Crom anders zijn vorige album ‘When Northmen Die’ heten. Uiteraard waren we benieuwd hoe Walter het er deze keer van afgebracht had. ‘The Era Of Darkness’ opent nogal steriel als je het mij vraagt. Noch ‘Into The Glory Land’, noch ‘Heart Of The Lion’ konden me echt beroeren. Het gelijknamige ‘The Era Of Darkness’ bleek dan weer wel de moeite te zijn. Als enig minpuntje moet ik toch de stem van Walter aanmerken. Er gaat niet echt veel expressie van uit. Maar met ‘Higher Ground’ komt het zowaar nog allemaal min of meer goed. Walter zal nooit de grootste zanger zijn. Maar in ‘Higher Ground’ vallen de individuele puzzelstukken dan toch ineen. Ook ‘Together We Ride’ sluit aan bij de traditie van sterke uitvoeringen door Crom. Moeten we nu al van een valse start spreken? ‘In Your Eyes’ is wat gladder, meer poppy, minder gitaar gedreven, trager van tempo, maar krijgt toch nog een voldoende. ‘Riding Into The Sun’ is geschreven voor metalheads. ‘The Forsaken’ bewijst dat deze nederige schrijver het bij het rechte eind heeft als hij stelt dat Crom geïnspireerd is door Viking en folk metal. ‘When Will The Wounds Ever Heal’ is oké, maar niet erg memorabel. Crom komt terug op dreef met ‘Bridge To Paradise’. In ‘A New Star’ wordt terug wat gas teruggenomen, maar het semi-akoestische nummer kan bekoren. Afsluiter, ‘The Last Unicorn’ doet zijn werk in stijl. We nemen toch nog eens de moeite om de eerste twee nummer opnieuw te beluisteren. En het moet gezegd, dit album vraagt een beetje tijd om er in te komen. De eerste twee nummers zullen nooit onze grootste favorieten worden, maar ze horen er bij. Het zal ook niet mijn favoriete album worden van Crom, maar wederom een paar sterke nummers op de setlist erbij is al een mooie verwezenlijking.

Frederik Blieck (80)

From The Vaults

Tracklist: 1. Into The Glory Land 2. Heart Of The Lion 3. The Era Of Darkness 4. Higher Ground 5. Together We Ride 6. In Your Eyes 7. Riding Into The Sun 8. The Forsaken 9. When Will The Wounds Ever Heal 10. Bridge To Paradise 11. A New Star 12. The Last Unicorn