De in Nederland wonende David Readman kan ondanks zijn tweeënvijftig jarige leeftijd al terugkijken op een rijk gevulde carrière. Bands zoals Voodoo Circle, Pendulum Of Fortune, Tank, Pink Cream 69, Almanac en onlangs nog Black Eye (met Aldo Lonobile) hebben aan dit indrukwekkend lijstje meegewerkt. In deze laatste samenwerking vond ik David’s stem vaak te schreeuwerig om kracht te kunnen zetten en daardoor kon hij zijn troeven niet ten volle uitspelen. Voor de opnames, mix en artwork van dit tweede soloalbum, dat veertien jaar na zijn solodebuut het daglicht zag, kon iedereen bijdragen aan de financiering via een “go fund me”-pagina. Toch sterk dat iemand die zich intussen al zoveel keren heeft bewezen, nog op die manier moet werken. Zijn populariteit bouwt hij onder andere verder op door de diverse vlogs op Youtube (blog waar video als medium gekozen werd). Zijn muzikale entourage dat hij bij elkaar wist te krijgen zal op zich geen probleem gevormd hebben, al wordt het daardoor wel moeilijk om enkel met zijn stem een structuur in de nummers te behouden gedurende het ganse album. Zo kon hij gitaristen Roland Grapow, Laki Razagas en Simone Mularoni strikken, alsook bassiste Roxana Herrera en drummer Bodo Schopf. Het samenbrengen van al dat talent alleen al zorgde ervoor dat de opnames voor ‘Medusa’ anderhalf jaar in beslag nam, maar uiteraard zal het gekende beestje ook wel parten gespeeld hebben. In de krachtige opener ‘Madame Medusa’ horen we naast pittig snarenwerk ook een duet met Jessica Conte. Het melodieuze ‘The Fallen’ bouwt op dat stevige elan verder met een ferme laag toetsen er bovenop. Met de groovy rocker ‘Generation Dead’ probeert men de rockmuziek naar de massa te brengen. Het nummer laat het tempo iets zakken maar het is pas het dreigende ‘Turned To Black’ dat voor een snelheidsknik zorgt. Dankzij gepast snarenwerk blijft het tragere nummer een pak duisternis en kracht uitstralen. Dat David vaak de muze vond bij de meesters in het vak, horen we in ‘Shelter From The Storm’, waar we vocale flarden van David Coverdale terugvinden in de strofes. Op Youtube kan je dit nog eens checken op https://www.youtube.com/watch?v=tRjMFH3nwTk. Het stevige werk blijft verder behouden tot het voorlaatste nummer ‘Summer Wine’, waar het tempo terug zakt. De ballad begint akoestisch maar pakt steviger uit naarmate die vordert. Het betreurt de wisseling van de seizoenen. Uitsmijter dan dienst is het epische ‘King Who Lost His Throne’, dat opbouwend zijn tijd neemt om tot het refrein te raken. De vocale prestaties vormen een samenhangend samenspel, zowel in de rustige als in de hardere passages. Een intrigerend nummer waar alles knap hand in hand gaat. ‘Medusa’ combineert metal, klassieke heavy rock en melodieuze momenten en gaat daardoor meer richting metal dan zijn solodebuut. Elk nummer op zich staat er. Geen opvullers, zwakke of zelfs twijfelachtige momenten. Knap gitaarwerk, vlotte vocalen en dito arrangementen, maar niet zo indrukwekkend als ik de man in eerder werk mocht bewonderen. Melodieus, soms dramatisch, snel of juist integer, maar toch klinkt het geheel nogal voorspelbaar. Met zijn vorig ‘schreeuwerig’ werk in het hoofd is het dan weer een zegen te horen dat het vocaal hier toch de betere kant opgaat en de man alle rijke elementen in zijn stem laat horen. Maar misschien worden we te verwend in het genre en zoeken we spijkers op laag water, want ondanks alles is en blijft dit een heel aangenaam album.
Rocking Klingon (84)
Independet Release
Tracklist: 1. Madame Medusa 2. The Fallen 3. Generation Dead 4. Turned To Black 5. Shelter From The Storm 6. Change The World 7. Mary Jane 8. Children Of Thunder 9. Summer Wine 10. King Who Lost His Throne