Een aantal bands uit Oekraïne, in uiteenlopende muzikale (sub)genres, doen het de laatste tijd zeer goed. We denken daarbij in de eerste plaats aan Jinjer, maar ook 1914 staat bij liefhebbers hoog aangeschreven om het maar bij die twee te houden. Misschien gaat White Ward wel dezelfde weg op, want met ‘False Light’ zorgt dit gezelschap – Yuriy Kazaryan (gitaar), Andrey Pechatkin (bass, vocals), Yevhenii Karamushko (drums), Mykola Jack (gitaar) en Dima Dudko (saxofoon) – voor een derde heel knap full-album. White Ward werd in 2012 opgestart en zorgt voor een heel beklijvende en intense kruisbestuiving van post black metal en experimental metal. Op ‘False Light’ levert dit acht tracks op die je samen zo’n zesenzestig minuten aan de speakers binden. Opener ‘Leviathan’ behapt zo’n dertien minuten, maar verveelt geen milliseconde middels zijn heel furieuze uitbarstingen die soms in schril contrast staan met de jazzy passages wanneer de sax de hoofdrol opeist. Meteen een heel intense en gevarieerde track die ons krachtig raakt. ‘Salt Paradise’ is een stuk rustiger, maar zorgt voor een al even intense en beklijvende luisterervaring. Opnieuw is het vooral de sax die ons het meest verbluft middels zijn interventies die we als gewaagd durven omschrijven, maar die wonderwel samen vloeien in het geheel. ‘Phoenix’ opent nog rustig en kalm, maar krijgt een enorm stevige en krachtige black metal eruptie te verwerken die bijna haaks staat op de beginfase. Ook nu weer komt die verduivelde sax langs en ook nu weer past die wonderwel in de beklijvende sfeer die de heren weten neer te zetten. Maar dat de heren niet vies zijn om te spelen met contrasten als rust en kalmte tegenover kracht en hardheid, licht tegenover duisternis, dreiging tegenover zalving, … bewijzen ze overduidelijk tijdens dit meer dan tien minuten durende epos. Wat volgt is meer variatie, spelen met ritmes en tempo’s, maar steeds zorgt de enorm knappe opbouw van de nummers, én de steeds opnieuw langskomende sax, ervoor dat onze aandacht de kans niet krijgt om ook maar even weg te drijven. Of dit voldoende is om even populair te gaan worden als de eerder vernoemde bands, weten we echter niet daar White Ward ook wel in een compleet ander muzikaal (sub)genre actief is. En misschien houdt de saxofoon je wel tegen, al zou dit eigenlijk niet mogen. Wie ook maar een beetje liefhebber is van post black metal / experimental (black) black metal, zou het ondertussen moeten begrepen hebben: wij, van MUSIKA, raden dit derde full-album van White Ward zonder pinken of verblozen ten stelligste aan.
Luc Ghyselen (96)
Debemur Morti Productions
Tracklist: 1. Leviathan 2. Salt Paradise 3. Phoenix 4. Silence Circles 5. Echoes in Eternity 6. Cronus 7. False Light 8. Downfall