Dynazty: The Dark Delight

Dynazty zag het daglicht in 2008 in Stockholm. Na vijf albums vervoegde zanger Nils Molin de band. Bij elke volgende release kwamen de Zweden iets harder uit de hoek, zonder hun aanstekelijke melodieën uit het oog te verliezen. Na ‘Titanic Mass’ komt hun opvolger op 3 april 2020 uit. ‘The Dark Delight’ is aangekondigd als de logische stap in de evolutie van Dynazty. Vandaag bestaat de band uit zeer getalenteerde muzikanten, die vaak op meerder plaatsen actief zijn in de metal scène. Bassist Jonathan Olsson is ook te zien in zowel Lindemann als Pain. Gitarist Love Magnusson en drummer Georg Härnsten Egg toeren regelmatig met rocklegendes als Dee Snider en Joe Lynn Turner. Gitarist Mikael Lavér is met zowel Lindemann als Joe Lynn Turner te horen geweest. Last but not least Zanger Nils Molin is wereldwijd te horen en te zien bij de tevens Zweedse band Amaranthe. Onder leiding van de eerste single / muziekvideo ‘Presence Of Mind’ gaat Dynazty met een knal het nieuwe decennium in. https://www.youtube.com/watch?v=z2yyRmnLH3A. Grommende gitaren, variatie in ritme en kracht, gladde vocalen, het beginnummer gooit meteen de troeven op tafel en deze overweldigende indruk verdwijnt eigenlijk het komende uur niet meer. Integendeel, hier en daar piekt het album met enkele nummers. Een hiervan is het tweede nummer ‘Paradise Of The Architect ‘. Dramatisch en vrij druk begin, dat compleet open bloeit met het melodieuze refrein. De progressieve ritmesessie van bas en drum lijkt op zanger Nils Molin geen vat te hebben, want hij houdt alle muzikanten netjes in het gareel, inclusief de snarenplukkers met hun schitterende bijdrage. Een erg knap nummer waar de melodie niet meer uit je hoofd te krijgen is. De sterke intro van ‘The Black‘ wordt gevormd door een rollende bas die het ritme aangeeft, waarna de rest invalt. Knappe vocalen leiden naar een refrein dat uitbundiger is. Met hier en daar een progressief stukje in het arrangement is dit alweer een knap in elkaar gestoken nummer. ‘From Sound To Silence’ is opnieuw melodieus met grunts met een progressief kantje. Het nummer kent verschillende ritmewissels, waardoor de sfeer verandert tussen de agressievere stukken met grunt zang en instrumentale stukken die rustiger zijn. De trage wals ‘Hologram‘ werkt als een slingermolen waarin je meegezogen wordt in het ritme en pas na de rit beseft wat je meegemaakt hebt. Maar wat een nummer! Het gaat echter helemaal crazy als de eerste melodie te horen is van ‘Heartless Madness’. Ook deze is als video te bekijken: https://www.youtube.com/watch?v=UQ4uyq3GU1w. Je voelt dat het nummer iets ontembaars in zich heeft en als na de keyboardintro het ganse nummer op gang komt, begeleidt zanger Nils Molin je naar het refrein waar de bom ontploft. Erg catchy topnummer, met veel keyboard en puike gitaarsolo’s. En ‘Waterfall’ moet niet onderdoen, het plakt tussen je oren terwijl de twee voorgangers nog niet verwerkt zijn. Lekker vettig agressief gitaarwerk, gekruid met solo’s, het bombastisch nummer is gewoonweg zalig. Niet dat ‘Threading The Needle’ plots een minder nummer is maar je kunt nu eenmaal niet op de punt van een berg blijven. De vocalen komen ook hier erg mooi naar voor en dat is een vaak uitgespeelde troef. Eigenlijk toegeven, naast en paar sublieme nummers ben ik nog geen enkele tegenvallende track tegengekomen. De intromelodie van ‘The Man And The Elements‘ kon van een doedelzak komen, al denk ik dat de snarenplukker hier wel zijn credits op heeft. Een snelheidsinjectie in het sterke ‘Apex’ laat het nummer een pak versnellen en krijgt bij momenten een thrashy kant. Helemaal in contrast hiermee is het melancholische ‘The Road To Redemption’, dat zich bij momenten zo beperkt tot de basis. Het wordt tussen de refreinen erg minimalistisch door enkel zang en drum maar dat zwelt crescendo aan naar einde waar voluit gegaan wordt. De titeltrack, ‘The Dark Delight’, bouwt rustig op maar zowel de sterke gitaristen als de erg getalenteerde vocalist laten je voluit genieten. Een laatste uitspatting krijgen we in ‘The Shoulder Devil’. Dynazty is menige jaren onder mijn radar door geglipt, meestal doordat ‘wie niet kent niet deert’. Dat is sindsdien anders. Ik ben uit mijn sokken geblazen. De band laat bij mij na een zevende album een ferme indruk na, waardoor ik hun vorig week zeker zal opzoeken. ‘The Dark Delight’ duurt vijfenvijftig minuten, vrij lang voor een album, dat echter veel erg goed uitgewerkte nummers bevat door ritmewissels, veel melodie, geweldige gitaristen met gitaarriffs als machinegeweren, veel dubbele basdrum en vooral erg knappe vocalen die over orkestrale arrangementen zweven. Zanger Nils Molin vat het zo samen: “We hebben alles uit de kast gehaald en niets achtergehouden. ‘The Dark Delight’ is de complete visie op wat deze band altijd al heeft willen zijn. Vanaf nu kan de rest van de wereld zelf horen hoe goed Dynazty werkelijk is met dit enorme rockmonster dat je onmogelijk kan tegenhouden!”. Awel, ik zou het niet beter kunnen verwoorden. Subliem!

Rocking Klingon (93)

AFM Records

Tracklist: 1. Presence Of Mind 2. Paradise Of The Architect 3. The Black 4. From Sound To Silence (Feat. GG6) 5. Hologram 6. Heartless Madness 7. Waterfall 8. Threading The Needle 9. The Man And The Elements 10. Apex 11. The Road To Redemption 12. The Dark Delight 13. The Shoulder Devil