Poccolus was een van de allereerst (om niet te zeggen dé eerste) pagan black metal bands uit Litouwen. De naam Poccolus zou afgeleid zijn van de god van de dood uit de oude Pruisense mythologie. In ieder geval ging het Litouwse Poccolus in 1993 van start. Na een aantal demo’s, en split en één full-album
Witches of beter gezegd Sibylle Colin-Tocquaine is al sinds December 1986 actief in de metal-wereld. Anders gezegd, ze is één van de weinige dames, samen met Doro, Sabine Classen (Holy Moses), Ann Boleyn (Hellion), Leather Leone (Chastain), Lita Ford en Joan Jett en de leden van Girlschool en Rock Goddess die al langer metal spelen
Revenge komt uit Canada en hield zich vooral op in de underground black metal / death metal scene. Of daar veel verandering in zal komen met het zesde full-album, weet ondergetekende niet. Of misschien wel, want Revenge werd nu getekend bij Underground Activists, een label dat onder de vleugels van het grote Season Of Mist
Opgepast progrockfans: het vijfde album van Airbag, ‘A Day At The Beach’, kan wel eens dé progrockplaat van 2020 worden. Wat deze Noren uit Oslo presteren met dit album is absolute topklasse. En dat was hun vorig album ‘Disconnected’ ook al. Soit, deze band maakt alleen maar steengoede muziek. En dat dan nog in een
October Falls werd in 2001 opgestart als solo-project van Mikko Lehto waar de man zijn liefde voor de natuur kanaliseerde middels vooral akoestische stukken en ambient. Met de ep ‘The Streams Of The End’ (2007) – er was eerder ook al een ep en een full-album onder de naam October Falls – wijzigde de sound
Het Amerikaanse Pile Of Priests werd in 2009 opgestart en zorgt voor een mix van death metal en thrash metal waarvan de nadruk wel op het eerste deel ligt van de mix. Echt productief kan je het gezelschap niet noemen. ‘Burn’ is een demo uit 2010. Daarna volgde de ep ‘Unholy Death’ (2011) en een
Walpurgia is een Griekse band die vorig jaar werd opgericht door leden van Cult Of Eibon en Caedes Cruenta. ‘Altar Of The Goatbaphomet’ is het eerste wapenfeit van de heren. Deze ep telt vijf nummers die samen goed zijn voor net iets meer dan twintig minuten puur, onversneden rauw geweld. De teksten zijn veeleer black
We geven het niet graag toe, maar onze noorderburen kennen wel iets van goeie black metal. Gooi daar dan nog een paar experts uit het über-metalland aller tijden Finland bij en je hebt bijna gegarandeerd een succesformule. Iku-Turso is een spin-off van de Finse black metal-veteraan Wrathage en het Nederlands-Fins-Amerikaanse Nachtvrucht. Anders dan in die
Ravenscry is een Italiaanse band met Giula Stefani als frontvrouw. Sinds 2008 timmert dit Italiaans gezelschap aan de weg. De teller staat nu op vier albums. Stuk voor stuk waren de vorige de moeite. De band heeft ook een progressieve kant, die we reeds horen vanaf het eerste nummer, ‘Maybe’. ‘Maybe’ is eerder een ‘very
Het Amerikaanse Black Funeral is er reeds sinds 1993 en is met ‘Scourge Of Lamashtu’ aan zijn tiende full-album toe. Black Funeral volgt de ideeën van Michael W. Ford die hiervoor de naam Akhtya Nachttoter gebruikt. De artiest is er van overtuigd dat black metal satanistisch moet zijn, maar dat het voldoende is dat een
