‘Allt Betta Helvitis Myrkur’ is de opvolger van het prima debuutalbum ‘Modurastin’ van de twee koppige Ijslandse band Katla, genaamd naar een plaatselijke vulkaan, en opgericht door de voormalig drummer van Solstafir, Gudmundur Oli Plamason, en zanger en multi instrumentalist Einar Thornerg Gudmundsson. Dat er invloeden zijn van Solsatfir lijkt mij logisch maar Katla is
Het Amerikaanse progressive metal gezelschap Fates Waring mag dit jaar zesendertig kaarsjes uitblazen. En eigenlijk kan je stellen achtendertig, want de band kende ook al een voorgeschiedenis als Misfit die terug gaat tot 1982. Nu, hoe je het ook bekijkt, de heren “vieren” dit met ‘Long Day Good Night’, het dertiende full-album onder de naam
Viktorie Surmøvá en Herik Joensen vormen samen Surma, een internationaal symfonisch metal gezelschap. Herik kennen we van Tyr. Viktorie is toe aan haar eerste echte proefstuk. Niet dat ze een onbekende is, daarvoor is ze al te lang actief op social media, waardoor de liefhebbers van female fronted metal (ja, ik weet het, verschrikkelijke term)
Void Inn werd eind 2010 opgestart in los Angeles, Californië nadat vocaliste Jelena Vujanovic en gitarist Sinisa Pejovic er hun studies aan het “Musicians Institute” in Hollywood hadden voltooid. Intussen heeft Void Inn er voor gekozen om Belgrado, de Servische hoofdstad, als uitvalsbasis te gebruiken. ‘End This Game’ is na ‘I Can Hope’ het tweede
Völur is een Canadese doom band die deze muziekstijl inkleurt met folkloristische tot occulte elementen uit de donkere bossen van Canada. Door inbreng van o.a. strijkers ontstaat een weemoedige atmosfeer die je gemoed tot een donkere rust brengt, maar even goed worden alle registers op een stomende wijze open getrokken waardoor diezelfde duisternis als een
Het Poolse Mysthicon werd in 2015 opgestart door leden van Vader, Lux Occulta, Hate en Batushka. Dan mag je er ook van uit gaan dat Mysthicon een mix brengt van black metal en death metal. Vorig jaar werd in eigen beheer een twee tracks tellende ep vrij gegeven. Wie die niet kon bemachtigen, hoeft niets
Het Finse Plaguebreeder werd opgestart nadat Avafrost de handdoek in de ring gooide. Drummer Kalmisto en bassist, vocalist Ardeath wilden immers verder. Sinds 2010 vormden ze dan Plaguebreeder. Enkel een gitarist vinden die echt wil meestappen in het symphonic black metal / death metal verhaal lukt niet echt. Op deze ep hoor je Klaath als
Het Franse Déluge kenmerkt zichzelf als “untrve black metal”. Hoewel blackies hun muziek tot op zekere hoogte zeker zullen kunnen pruimen, is dit eigenlijk codetaal voor extreem goede post-hardcore. Zeker op dit nieuwe album, waar al vanaf opener ‘Soufre’ de post-hardcorepedal to the metal wordt ingeramd. Trage, hamerende basdrums spelen met snerpend hoge gitaren een
Nu en dan eens wat aangename, rustige muziek, waar je na de vele uren metalgeweld en de vaak drukke dagtaak en het soms hectische leven of (zoals nu) wat somberder tijden eens nood kan aan hebben: dat kan altijd deugd doen om eens te onthaasten of meer “zen” te worden. Welnu, het nieuwe album van
Bob Corritore, een begenadigd harmonicaspeler, ontmoette Henry Gray, een uitstekend pianist, voor het eerst in 1996. De twee werden heel goede vrienden en waren dan ook op regelmatige basis te zien en te horen in “The Rhythm Room”, een bluesclub in Phoenix, en in een opnamestudio. Dat duurde tot Henry in 2018 op doktersadvies niet
