Antropomorhia: Devoid Of Light

Het duurde maar liefst zes jaar vooraleer het Nederlandse zwartgeblakerd doodseskader Antropomorphia terug aan het front verscheen met ‘Devoid Of Light’. Een eeuwigheid in het huidige muzieklandschap, maar voor een band die al aan de slag is sinds grofweg 1990 zal het ondertussen weinig uitmaken, want dan staat het muzikale luik veruit bovenaan. Dat is goed te horen aan dit album, dat een best sappige mix van de betere kanten van black en licht melodieuze old school death brengt. Antropomorphia bevindt zich voortdurend op de scheidingslijn, maar weet net zoals een Behemoth een eigen niche uit te hakken in het vlees van de mensheid. De melodieën zijn beangstigend of bezwerend en meanderen doorheen een solide ritmesectie die vooral graag beukt als een voorhamer op het aangezicht. Zo ademt ‘Funeral Throne’ een haast Zweeds sfeertje uit, met zowaar lichte Watain-invloeden, al ligt dat ongetwijfeld eerder aan de klassieke invloedssferen dan iets anders. Als er dan toch een enkel punt van kritiek moet geopperd worden, dan is het dat de zang – brutaal als ze is – behoorlijk eenzijdig klinkt. Maar al de rest is met zorg geconstrueerd door een groep vakmensen en vakmanschap is meesterschap.

Guy Van Campenhout (78)

Testimony Records

Tracklist: 1. The Withering Stench Of Hope 2. Devoid Of Light 3. Funeral Throne 4. In Writhing Rapture 5. Cancerous Bane 6. Unending Hunt 7. Ash Drapes The Earth 8. In The Shade Of The Devil’s Horns 9. Triumphant Death