Met ‘Rise Of The Ruler’ bewijst de Duitse band Mob Rules dat ze nog altijd relevant zijn in de hedendaagse metalscène. Al sinds hun oprichting in de jaren negentig werkt deze band gestaag aan hun carrière, maar vaak werden ze gezien als een vaste waarde in de middenmoot van de Europese power metal. Goed, degelijk, maar zelden echt verrassend. Toch lijkt dit elfde studioalbum daar verandering in te brengen. Ik was dan ook positief verrast toen ik de plaat zijn eerste spin gaf. Voor het eerst in lange tijd klinkt Mob Rules als een band die zichzelf opnieuw heeft uitgevonden en dat doet deugd. Het gezelschap grijpt terug naar de wortels die ze legden met hun eerste albums en dat hoor je duidelijk. ‘Rise Of The Ruler’ vormt als het ware een sluitstuk van een trilogie, zonder echter in nostalgie te vervallen. De songs klinken fris, vitaal en bovenal gedreven. Je hoeft het eerdere werk niet te kennen om dit album te waarderen, want de kracht zit hem hier vooral in de meeslepende composities en het spelplezier dat van elke track afspat. Luister maar eens naar ‘Dawn Of Second Sun’, een song die meteen duidelijk maakt dat de band grootse ambities heeft. Het nummer combineert krachtige riffs met melodieuze wendingen en een refrein dat zich moeiteloos in je geheugen nestelt. Nog sterker is ‘Nomadic Oasis’, waarin de gitaristen werkelijk uitpakken met heerlijk uitgesponnen solo’s die je meenemen naar hogere sferen. Het is lang geleden dat ik dergelijke betoverende leadpartijen van Mob Rules heb gehoord. Wat opvalt, is de onderlinge chemie tussen de zes bandleden. Dit is geen gezelschap dat zijn routine af draaft, maar een collectief dat zich volledig inzet om het beste uit zichzelf te halen. Vooral zanger Klaus Dirks schittert: zijn stem klinkt krachtig, zelfverzekerd en opvallend fris. Alsof hij een tweede jeugd beleeft. Hij draagt de songs met veel gevoel, maar het is nooit een onemanshow. Iedereen in de band krijgt ruimte en vult elkaar naadloos aan. Dat komt ook doordat de line-up sterk en evenwichtig is samengesteld. Klaus wordt perfect ondersteund door de twin guitar-aanpak van Sven Lüdke en Florian Dyszbalis, terwijl Markus Brinkmann (bass) en Sebastian Schmidt (drums) zorgen voor een solide en energieke ritmesectie. De kleurrijke toetsen van Jan Christian Halfbrodt geven de songs bovendien extra sfeer en diepte. Samen zorgen ze voor een dynamiek die dit album boven zichzelf doet uitstijgen. De productie van het album is bovendien helder en dynamisch. De instrumenten krijgen voldoende ademruimte, wat ervoor zorgt dat de muziek krachtig en tegelijk warm klinkt. Waar sommige power metal bands verzanden in een overdaad aan bombast, houdt Mob Rules de balans goed in de hand. Er is grandeur, maar ook nuance en subtiliteit. Het resultaat is een plaat die verrast door zijn vitaliteit. Veel bands met een lange staat van dienst kiezen op dit punt in hun carrière voor veilige herhaling van zetten. Niet zo bij Mob Rules. Zij kiezen resoluut voor vernieuwing binnen hun eigen traditie en dat levert hen een van hun meest overtuigende albums tot nu toe op. ‘Rise Of The Ruler’ is daarmee meer dan zomaar een nieuw hoofdstuk in hun discografie. Het is een statement: dit is een band die weigert te verstoffen, die blijft groeien en die nog lang niet uitgezongen is. Wie Mob Rules vroeger wat kleurloos vond, moet dit album absoluut een kans geven. Met deze plaat klimmen ze eindelijk uit die zogenaamde tweede divisie van de Euro metal en tonen ze dat ze een plaats verdienen tussen de groten.

Rocking Klingon (88)

Reigning Phoenix Music

Tracklist: 1. The Fall Of Dendayar 2. Exiled 3. Future Loom 4. Dawn Of Second Sun 5. Back To Savage Land 6. Trial And Trail Of Fear 7. Providence 8. Nomadic Oasis 9. Coast Of Midgard 10. On The Trail 11. Equilibrium (Rise Of The Ruler)