***Noot van de redactie: Een echt verslag kunnen we dit niet noemen, maar eerder een impressie van wat door velen beschouwd wordt als het “gezelligste metal festival van België”. We lopen immers van het ene podium naar het andere, en proberen zoveel mogelijk mee te pikken. Maar echt lang blijven genieten van een bepaalde kunnen we helaas niet, want daarvoor zijn we met te weinig journalisten aanwezig. Foto’s hebben wij, van MUSIKA, dan weer wel in overvloed. Hopelijk helpen die u ook om een beeld te krijgen van deze editie van Alcatraz.***

*Foto’s: Majestica / Whatever It Takes*

Majestica is een Zweedse power metal band geleid door Sabaton gitarist Tommy Johansson. Ze combineren bombastische koorzang, fantasierijke thema’s en razendsnelle gitaarlijnen met een sterke neiging naar musical-achtige composities. Sinds hun start in 2019 brachten ze drie studioalbums uit, waaronder het opvallende kerstalbum ‘A Christmas Carol’ (2020). Hun laatste wapenfeit is ‘Above The Sky’ (2019). Live is Majestica een waar feest vol theatrale flair en power metal euforie. Voor fans van Helloween en Gloryhammer.

Over Whatever It Takes circuleren minder bekende details; het is een hardcoreband die energieke, emotioneel geladen muziek brengt. Ze staan voor een DIY-mentaliteit en directe, compromisloze optredens, waarbij de boodschap minstens zo belangrijk is als de muziek.

*Foto’s: Avulsed / Promise Down*

Avulsed is een van de bekendste vertegenwoordigers van de Spaanse death metal. Ze bestaan sinds 1991 en hebben zes studioalbums op hun naam staan. Hun stijl is stevig geworteld in old-school death, met invloeden van Cannibal Corpse, Morbid Angel en Entombed. Hun teksten zijn macaber, bloederig en met een knipoog. Live staat Avulsed garant voor rauwe energie, headbangwaardige riffs en de nodige portie gore. Ideaal voor fans van het lomere, brute werk.

Promise Down brengt een mix van heavy rock en metal met een stevige groove. Hun songs zijn toegankelijk maar toch krachtig, ideaal voor fans van klassieke hardrock met een moderne bite.

*Foto’s: Flotsam And Jetsam / Bark*

Als pioniers van de Amerikaanse thrash metal, ontstond Flotsam And Jetsam in de jaren tachtig, met Jason Newsted (later Metallica) in de originele line-up. Hun debuut ‘Doomsday For The Deceiver’ (1986) blijft een mijlpaal in het genre. Ze brachten inmiddels vijftien studioalbums uit, waaronder het beukende ‘Blood In The Water’ (2021). Hun stijl combineert klassieke thrash met melodie en technische precisie. Live brengen ze een strakke set met zowel oud als nieuw werk in topvorm.

Bark uit Antwerpen brengt rauwe groove metal met een punkachtige attitude. Hun stevige riffs, bulderende zang en no-nonsense aanpak maken hen live tot een waar sloopteam. Albums als ‘Like Humans Do’ (2016) en ‘Written In Stone’ (2022) tonen hun consistente kracht.

*Foto’s: Pestilence / Cult Of Scarecrow*

De Nederlandse death metal pioniers Pestilence brengen een ‘best of’ van hun baanbrekende albums ‘Consuming Impulse’ (1989) en ‘Testimony Of The Ancients’ (1991). Beide platen zijn iconen in het genre: rauw, technisch en visionair. In totaal bracht de band negen studioalbums uit. Hun stijl evolueerde van brute old-school death naar meer progressieve en jazzy invloeden. Deze set is een ode aan hun klassieke periode – onmisbaar voor elke death metal fanaat.

Cult of Scarecrow is een Belgische doom / progmetalband opgericht in 2018. Hun muziek mengt zware riffs met melodieuze passages en thematische teksten. De ep ‘Tales Of The Sacrosanct Man’ (2018) introduceerde hun donkere, epische stijl.

*Foto’s: D-A-D / Congress*

De Deense rockband D-A-D (Disneyland After Dark) begon als een cowpunkband maar evolueerde richting melodieuze hard rock met een eigenzinnig karakter. Ze brachten twaalf studioalbums uit, met ‘A Prayer For The Loud’ (2019) als recente toevoeging. Hun aanstekelijke riffs, humor en charisma maken hen een publiekslieveling, vooral in Scandinavië. Klassiekers als ‘Sleeping My Day Away’ blijven live hoogtepunten. D-A-D staat garant voor fun, rock-’n-roll en pure energie.

Congress was een invloedrijke Belgische hardcore band uit de jaren negentig, vaak gezien als pioniers van de H8000-scene. Hun muziek was donker, agressief en zwaar, met teksten die maatschappelijke thema’s aansneden. Albums als ‘Blackened Persistance’ (1995) zijn cultfavorieten.

*Foto’s: Gaerea / Cobracide*

De Portugese band Gaerea is een van de rijzende sterren in de moderne black metal scene. Ze combineren atmosferische intensiteit met post metal en visuele mystiek. Sinds hun start in 2016 brachten ze drie studioalbums uit, waarvan ‘Mirage’ (2022) internationaal werd bejubeld. De bandleden treden gemaskerd op en creëren een mystiek aura. Gaerea staat voor introspectieve duisternis en tranceachtige black metal die je tot diep in de ziel raakt. Live: ceremonieel en beklijvend.

Cobracide is een Belgische thrash / groove metal band met een agressief, riffgedreven geluid. Ze combineren old-school metal met moderne invloeden en staan bekend om energieke live-optredens en strakke composities.

*Foto’s: Forbidden / Gutalax*

Forbidden is een van de minder bekende maar invloedrijke namen uit de Bay Area thrash metal scene. Ze begonnen eind jaren tachtig en stonden bekend om hun technische benadering van thrash. De band bracht vijf studioalbums uit, waarvan ‘Omega Wave’ (2010) hun comeback markeerde. Na jaren afwezigheid keren ze nu terug op de planken. Hun muziek is krachtig, snel en progressief van aard. Forbidden is terug met een missie: bewijzen dat old school thrash nog altijd relevant is.

Gutalax uit Tsjechië speelt grindcore met een flinke dosis toilet- en scat-humor. Hun extreme muziek en bizarre podiumpresentatie trekken zowel goregrindfans als nieuwsgierige toeschouwers aan. Ondanks de groteske thematiek brengen ze muzikaal strak uitgevoerde chaos.

*Foto’s: Pig Destroyer / Devastation*

Pig Destroyer is een Amerikaanse grindcore band met invloeden uit death metal en sludge. Ze staan bekend om hun onmenselijke snelheid, korte explosieve nummers en chaotische energie. Sinds hun ontstaan in 1997 brachten ze zes studioalbums uit, met ‘Head Cage’ (2018) als laatste. Hun muziek is agressief en compromisloos, maar zit vol details en creatieve vondsten. Live knallen ze als een bom: kort, intens en meedogenloos. Voor wie houdt van sonische oorlogsvoering.

Er zijn nogal wat bands die de naam Devastation gebruiken en daar ikzelf niet ben gaan kijken, weet ik niet precies over wie het hier gaat.

*Foto’s: Fear Factory / Dope*

Fear Factory uit Los Angeles bracht als een van de eersten industrial metal samen met death / thrash invloeden en cleane zang. Hun stijl is futuristisch, strak en mechanisch. Sinds 1992 brachten ze elf studioalbums uit, met ‘Aggression Continuum’ (2021) als laatste. Thema’s als technologische controle en de strijd tussen mens en machine zijn typerend. Songs als ‘Replica’ en ‘Demanufacture’ zijn cultklassiekers. Fear Factory live is een sonisch bombardement — kil, strak en indrukwekkend intens.

Dope is een Amerikaanse industrial / nu metalband die in 1997 werd opgericht. Hun muziek combineert agressieve riffs, elektronische samples en provocerende teksten. Bekend van nummers als ‘Die MF Die’ en hun cover van ‘You Spin Me Round’, hebben ze een trouwe fanbase opgebouwd.

*Foto’s: Tsjuder / Terrifier*

Tsjuder speelt compromisloze, ouderwetse Noorse black metal in de stijl van de tweede golf. Geen franje, geen keyboards, enkel rauwe kracht en haat. Ze bestaan sinds 1993 en brachten vijf studioalbums uit, waarvan ‘Helvegr’ (2023) de meest recente is. Hun live optredens zijn strak, furieus en zonder opsmuk – pure black metal zoals het bedoeld was. Corpse paint, spijkerbanden en kilte verzekerd. Voor puristen en liefhebbers van bands als Gorgoroth of 1349.

Terrifier uit Canada brengt snelle, technisch sterke thrash metal in de geest van de late jaren tachtig. Hun album ‘Weapons Of Thrash Destruction’ (2017) leverde hen lof op voor hun virtuoze gitaarwerk en compromisloze energie.

*Foto’s: Kerry King / Downset*

Kerry King, de iconische gitarist van Slayer presenteert zijn soloproject onder eigen naam. In 2024 bracht hij zijn eerste soloalbum ‘From Hell I Rise’ uit — een furieuze mix van thrash metal en Slayer-DNA. Hoewel nieuw als soloartiest, is zijn invloed op het genre al decennia onbetwistbaar. Kerry King blijft trouw aan zijn roots: snijdende riffs, vurige solo’s en teksten vol woede en rebellie. Live brengt hij een hels vuur, ondersteund door topmuzikanten uit de scene. Een must-see voor Slayer-fans.

Het Amerikaanse Downset staat voor rap metal met hardcore en punk invloeden. De band ontstond in 1989 en hield het in 2009 voor bekeken. Sinds 2013 is de band terug actief. Van hun full-albums onthouden wij vooral het debuut ‘Downset.’ uit 1994.

*Foto’s: Borknagar / Slaughter Messiah*

Het Noorse Borknagar mengt progressieve metal met black en folk metal, wat hen een unieke plaats geeft in de extreme muziekscene. Sinds hun oprichting in 1995 brachten ze elf studioalbums uit, waaronder het geprezen ‘True North’ (2019). Hun muziek bevat zowel grunts als cleane zang, complexe structuren en een sterke focus op natuur en filosofie. Borknagar is technisch, atmosferisch en melodisch, een must voor wie houdt van intellectuele metal met Noorse roots.

Slaughter Messiah is een Belgische black /thrash metal band met een agressieve, old-school aanpak. Hun geluid wordt gekenmerkt door furieuze riffs, venijnige vocalen en een duistere thematiek. Het album ‘Cursed To The Pyre’ (2020) is een stevige portie satanische thrash.

*Foto’s: Michael Schenker / Prong*

Michael Schenker, de legendarische gitarist van Scorpions en UFO, eert zijn roots met deze tournee die volledig gewijd is aan het UFO-repertoire. Verwacht klassiekers als ‘Doctor Doctor’ en ‘Rock Bottom’ in een moderne maar respectvolle uitvoering. UFO bracht in totaal tweeëntwintig studioalbums uit, waarvan een deel met Schenker als sleutelfiguur. Zijn stijl is melodieus, technisch verfijnd en altijd emotioneel geladen. Voor liefhebbers van klassieke hard rock en NWOBHM is dit een nostalgische must.

Prong is een Amerikaanse band uit New York die sinds de jaren tachtig een brug slaat tussen thrash, industrial en groove metal. Met strakke riffs en een mechanische precisie hebben albums als ‘Beg To Differ’ (1990) en ‘Cleansing’ (1994) een blijvende impact gehad op de metalscene.

*Foto’s: Cult Of Luna / Alkerdeel*

Cult Of Luna uit Zweden is een pionier binnen de post metal / sludge scene. Hun muziek is traag opbouwend, atmosferisch en emotioneel geladen, vaak met nummers van meer dan tien minuten. Ze brachten negen studioalbums uit, met ‘The Long Road North’ (2022) als laatste. Hun sound is zwaar, beklemmend en meeslepend – een sonische reis door donkerte en catharsis. Cult Of Luna is geen band om te headbangen, maar om in ondergedompeld te worden. Live: hypnotisch, intens en ontregelend.

Alkerdeel uit Gent speelt een compromisloze mix van black metal, sludge en doom, vaak met rauwe productie en een onheilspellende sfeer. Hun muziek is chaotisch, maar toch meeslepend, zoals te horen op ‘Slonk’ (2021) en ‘Morinde’ (2012).

*Foto’s: Dimmu Borgir / Static-X*

Als een van de bekendste namen in de symphonic black metal, combineert het Noorse Dimmu Borgir brute black metal met bombastische orkestraties. Sinds hun ontstaan in 1993 hebben ze tien studioalbums uitgebracht, waaronder ‘Eonian’ (2018), dat klassieke grandeur en duistere kracht verenigt. Ze zijn berucht om hun theatrale live shows, corpse paint en epische composities. Dimmu Borgir vervaagt de grens tussen extremiteit en elegantie, en levert een visueel én sonisch spektakel.

Static-X, opgericht in 1994, werd groot met hun zelfbenoemde evil disco—een mix van industrial metal, groove en elektronische elementen. Het debuut ‘Wisconsin Death Trip’ (1999) bracht hen wereldwijd bekendheid. Ondanks het verlies van frontman Wayne Static in 2014 blijft de band actief met nieuwe muziek en tours.

*Foto’s: Emperor / Briqueville*

Deze Noorse pioniers van de symphonic black metal hebben slechts vier studioalbums uitgebracht, maar hun invloed is monumentaal. ‘In The Nightside Eclipse’ (1994) en ‘Anthems To The Welkin At Dusk’ (1997) zijn absolute genreklassiekers. Emperor staat garant voor epische composities, razende blastbeats en donkere poëzie. Hoewel ze zelden optreden, zijn hun live shows intens, strak en spiritueel geladen. Een zeldzame kans om een legendarische black metalband in volle glorie te beleven.

Briqueville is een Belgische post metalband gehuld in anonimiteit, optredend met maskers en lange gewaden. Hun muziek is donker, atmosferisch en meeslepend, vaak opgebouwd rond repetitieve riffs en intense climaxen. Albums als ‘II’ (2017) en ‘Quelle’ (2020) tonen hun unieke, rituele stijl.

*Foto’s: Machine Head / Fu Manchu*

Machine Head uit Oakland, Californië, werd opgericht in 1991 en groeide uit tot een van de meest invloedrijke bands binnen de groove / thrash metal van de jaren ’90 en 2000. Hun debuut ‘Burn My Eyes’ (1994) werd meteen een klassieker. In totaal brachten ze tien studioalbums uit, met het compromisloze ‘Øf Kingdøm And Crøwn’ (2022) als laatste. Hun stijl combineert agressieve riffs, melancholische melodieën en maatschappijkritische teksten. Live staat Machine Head garant voor intensiteit, passie en moshpits.

Fu Manchu uit Californië is een van de pioniers van de stoner rock. Sinds de vroege jaren negentig brengen ze fuzz-gedrenkte riffs, laid-back grooves en een vibe die perfect past bij skate- en surfcultuur. Albums als ‘The Action Is Go’ (1997) en ‘King Of The Road’ (2000) zijn genreklassiekers.

*Foto’s: Rotting Christ / Earthless*

Rotting Christ is een Griekse band die begon in de black metal underground, maar evolueerde naar een meer atmosferische en melodieuze extreme metal-stijl. Sinds hun oprichting in 1987 brachten ze veertien studioalbums uit, met ‘Pro Xristou’ (2024) als recentste parel. Hun sound vermengt duistere riffs met Griekse mythologie en occulte thema’s. Ze combineren opzwepende ritmes met een meeslepende, bijna religieuze sfeer. Live zijn ze een bezwerende kracht die zwartgeblakerde grandeur uitstraalt.

Earthless uit San Diego staat bekend om hun lange, instrumentale jams die zwaar leunen op psychedelische rock, stoner en krautrock-invloeden. Hun sound is doordrenkt van fuzz, improvisatie en vintage vibes, met albums als ‘Rhythms From A Cosmic Sky’ (2007) en ‘Black Heaven’ (2018) als hoogtepunten.

Met speciale dank aan de organisatie en de volledige crew van het Alcatraz festival.

Tekst: Andy Maelstaf.

Foto’s: Erwin Poppe, Andy Maelstaf, Luc Ghyselen.