Allereerst even alle misverstanden vermijden: we hebben het hier over Mould als in de drie-koppige post punk band uit Bristol (Verenigd Koninkrijk) en dus NIET Mould, de vijfkoppige doomrock band uit Nederland. Het is nogal een andere muziekstijl en wellicht dus ook een ander publiek dat wordt aangesproken. Dit gezegd zijnde, Mould betreft hier dus de jonge Britse band die in de zomer van vorig jaar met hun gelijknamige debuut-ep voor het eerst van zich liet horen. Dat was een splinterbom met vier tracks die duidelijk smaakte naar meer want er is met deze ‘Almost Feels Like Purpose’ al een opvolger. Enigszins tot onze spijt alweer “slechts” een ep. We moeten het dit keer stellen met zes nummers die samen net een kwartier vullen met ronduit furieuze up-tempo post punksongs. Ze gaan eigenlijk verder op het elan van het debuut al moeten we er meteen bij zeggen dat ze merkelijk snel volwassener worden. We hebben – zoals wel al vaker gezegd – een nogal grondige afkeer van hokjes en in die zin vinden we de term post punk nogal ergerlijk. Het mag duidelijk zijn dat het genre méér dan een beetje geënt is op punk maar dan experimenteler door invloeden van andere genres – iets wat we dan weer wél toejuichen. Het zal ons eerlijk gezegd behoorlijk worst wezen waar Joe Sherrin, Kane Eagle & James Luxton de mosterd vandaan halen. Feit is dat het drietal bijzonder catchy songs ineen weet te flansen waar een mens op slag goedgezind van wordt. De songs klinken doorgaans van het opgewekte gehalte zoals een kind dat op een zomerse dag beseft dat er geen school dreigt maar het de dag mag vullen met ravotten. Dat het trio bij momenten – zeker bij afsluiter ‘Chunks’ – al eens hard uit de hoek durft te komen, nemen wij er graag bij. Het is overigens net dat nummer dat de eerste single van de ep vormde hetgeen toch enigszins gedurfd te noemen valt. Het lijkt ons sterk dat dit zou kunnen uitgroeien tot een radiohit op de meeste zenders. Je zou kunnen denken dat het ‘almost feels like purpose’ (pun intended). Geheel in de sfeer van old-school punk duren de songs maximaal een drietal minuten waardoor één en ander voorbij raast aan een rotvaart. Het draagt onmiskenbaar mee bij aan de enorme drive die ervan uitgaat. Feit is volgens ons dat Mould de wereld wel eens sneller kunnen veroveren dan we met zijn allen durven denken. Dit is gewoonweg muziek die vraagt om live aanschouwd te worden en we zijn er méér dan een beetje van overtuigd dat het trio dan nóg gedrevener voor de dag komt en eender welke tent in vuur en vlam zet. Kortom, al wie nog maar een greintje interesse heeft voor alles wat ruikt naar punk moet dit absoluut eens beluisteren! En voor de heren van Mould hebben we maar één boodschap: we kunnen niet wachten om vast te stellen hoe een full-album mag klinken!

K.H. (90)

5dB Records

Tracklist: 1. Frances 2. Temps 3. Snails 4. Wheeze 5. Brace 6. Chunks