Harem Scarem, Cassidy Paris, Seventh Crystal @ South Of Heaven, Bilzen.

Een doordeweekse avond in Bilzen werd plots een feestje voor fans van (hard) rock uit de jaren tachtig, met drie erg verschillende bands op het programma: Seventh Crystal, Cassidy Paris en Harem Scarem. De zaal van South Of Heaven zat aardig vol, en de sfeer zat vanaf het begin goed.

*Foto’s: Seventh Crystal*

Seventh Crystal uit Zweden mocht de avond op gang trappen. Hun set begon met materiaal van hun nieuwste plaat ‘Entity’ (2024), en het viel meteen op dat deze mannen weten wat ze doen. Strakke gitaarlijnen, melodieuze zang en af en toe een stevige uithaal richting metal zorgden voor een verrassend gevarieerd geluid. Het publiek was vanaf de eerste noot mee. Daarna schakelden ze vlot tussen ouder werk en hier en daar een extra nummer uit hun nieuwste plaat. Geen extreme metal, wel stevige en slimme rock met een duidelijke 80’s-vibe.

*Foto’s: Cassidy Paris*

Na een korte pauze kwam Cassidy Paris, een jonge rockchick uit Australië, het podium opgestormd. Slechts eenentwintig, maar boordevol energie. Ze sprong, zong en speelde gitaar alsof ze er al jaren stond. Haar eigen nummers – afkomstig van haar debuutalbum ‘New Sensation’ – klonken fris en krachtig. Ze bracht ook een cover van ‘I Hate Myself For Loving You’, die goed in de smaak viel, al had een extra eigen song misschien net iets meer indruk gemaakt. Toch, charisma, stem en présence: het zat allemaal goed.

*Foto’s: Harem Scarem*

Tot slot was het tijd voor Harem Scarem, de Canadese veteranen die al meedraaien sinds 1987. Hun muziek ligt wat rustiger dan de voorgaande acts, maar dat bleek geen probleem: de hele zaal zong enthousiast mee met hun klassiekers uit o.a. ‘Mood Swings’ en ‘Harem Scarem’. Ze speelden strak en professioneel, met veel interactie met het publiek. Cassidy Paris kwam nog even terug voor een duet, wat het tempo weer wat opkrikte. Minder logisch, vinden wij dan toch, was de keuze om ‘Summer Of ’69’ (Bryan Adams) te coveren – zeker voor een band met zo’n rijk repertoire. Maar goed, het publiek lustte er pap van, en ze sloten af met een gesmaakte bisronde.

Een fijne, gevarieerde avond waar zowel nieuw talent als gevestigde waarden hun plek verdienden. Van Scandinavische klasse tot Australische jeugdige energie en Canadese vakmanschap: het zat allemaal in één avond. En af en toe een rustiger tempo? Dat mag ook eens.

Tekst en foto’s: Peter Vangelder.