Durbuy Rock Festival @ Bomal-sur-Ourthe.

Voor de achtentwintigste keer was er dit jaar het Durbuy Rock Festival, een uiterst gezellig festival dat ons twee dagen lang van muzikaal vertier voorziet. Een pak Belgische bands komen er aan bod naast een aantal gevestigde internationale toppers. Twee podia, een in de zaal en eentje buiten, worden afgewisseld gebruikt zodat je eigenlijk nooit zonder muzikaal vertier komt te staan. We zien nog niet zo heel volk bij aanvang van de eerste band, maar gestaag loopt het toch weer mooi vol zodat een best wel aangename drukte ontstaat.

*Foto’s: Strayed From Humanity*

Het Belgische Strayed From Humanity mag het festival dit jaar openen en doen dit aan de hand van stevige metalcore. De set wordt door een aantal enthousiastelingen enorm goed onthaald, getuige de eerste zij het kleine moshpit. Voor de rest zien we veel waardering vanuit het publiek voor deze opener.

*Foto’s: Nervous Chillin’*

Het ook al Belgische Nervous Chillin’ is terug van een tijdlang weg geweest (tussen 2015 en 2024 stond de band op non actief). We krijgeen stevige punk rock te verwerken die ons richting The Pogues doet denken. De energiek en gedreven gebrachte set klinkt op zich helemaal niet onaardig, maar we missen toch wat originaliteit.

*Foto’s: Black Tartans*

Voor een goede en stevige set Celtic punk rock zit je goed bij Black Tartans. Dit eveneens Belgische gezelschap zorgt voor een heel aanstekelijke en krachtige sound. Doedelzak en mandoline zorgen voor de noodzakelijke folky accenten. Het enthousiasme rolt van het podium en zodoende heeft het publiek er geen enkele moeite mee om zich onder te dompelen in de energieke sfeer die dit gezelschap weet te creëren. Meezingen / meebrullen mag ook, want ‘Country Roads’ wordt naadloos door de mix gehaald en krijgt hier een knappe uitvoering.

*Foto’s: Length Of Time*

Een mix van een dosis hardcore met groove metal en thrash metal: dat is wat we te verwerken krijgen van het ook al Belgische Length Of Time. Het gezelschap gaat er heel gedreven tegenaan en spuwt een pak agressie doorheen de speakers die ons en een overgroot deel van het publiek weet te overtuigen.

*Foto’s: Celkilt*

Over naar een eerste niet Belgische band. Celkilt is een Frans gezelschap, maar bepaald uit Bretagne die een voor een aanstekelijke sound zorgt die we het best kunnen omschrijven als een mix van (Bretoense) folk en metal. Het gezelschap staat heel energiek, gedreven een enthousiast te musiceren zodat het publiek dan ook massaal uit de bol gaat. Na verloop van tijd krijgen wij, van MUSIKA, toch een beetje het gevoel dat we allemaal al gehoord hebben, maar daar stoort een enthousiast publiek zich helemaal niet aan.

*Foto’s: Do Or Die*

Het Belgische Do Or Die zorgt voor een heel agressief en dreigend klinkende set die de liefhebbers van het (sub)genre – een mix van groove metal, thrash metal, hardcore en rap metal is ons deel – echt wel weten te waarderen. Het is minder “our cup of tea”, maar we zien enkel mensen genieten rondom ons, dus wie zijn wij …

*Foto’s: Tagada Jones*

Het Franse Tagada Jones is een best wel graag geziene band op Durbuy Rock Festival: het is immers niet de eerste keer dat dit hardcore gezelschap op het podium van het festival te zien en te horen is. We krijgen opnieuw een heel stevige en krachtige set te verwerken van dit gezelschap dat het publiek uit zijn hand laat eten. Heel wat sfeer en enthousiasme dus is het deel voor deze band.

*Foto’s: Pro-Pain*

Pro-Pain wordt anzien als een van de grondleggers van wat we tegenwoordig NYHC (New York Hardcore) noemen. Het gezelschap zorgt hier voor een knappe set waar hardcore en metal elkaar de hand reiken. Een enorme dosis kracht wordt zodoende aangevuld met de nodige agressie wat resulteert in een heel genietbare sound. Het sluit in ieder geval maar bij onze smaak aan dan wat Tagada Jones neer zet en daar zal de stevige scheut metal wel voor veel tussen zitten.

*Foto’s: Bizkit Park*

Het Belgische Bizkit Park mag de eerste avond afsluiten. We krijgen best wel heel agressieve nu metal te verwerken waarin we overduidelijk invloeden van o.a. Limp Bizkit en Linkin Park in ontdekken. De heren zijn ondertussen uitgegroeid tot een machtig muzikale machine waar geen speld tussen te krijgen is en die voor een heel krachtige en stevige sound zorgen die een heel pak liefhebbers moeiteloos weet te boeien. Wij van MUSIKA, houden het echter na een aantal nummers voor gezien – Morgen volgt immers nog een tweede, lange, dag van Durbuy Rock Festival. – en zien dat er toch een aantal toeschouwers zijn die onze gedachten volgen.

Met dank aan Bernard Hemblenne en het complete team van Durbuy Rock Festival.

Tekst en foto’s: Luc Ghyselen.