Devils Rock For An Angel, OC In ‘t Riet, Zillebeke.

Omstreeks 12u30 gingen de deuren van OC In ‘t Riet open voor een nieuwe editie van Devils Rock For An Angel, een festival waar de opbrengst aan een aantal goede doelen wordt geschonken. Een heel nobel initiatief waar ook wij, van MUSIKA, al een aantal jaar een heel klein steentje toe bijdragen. Tien bands mochten er op het podium hun beste beentje(s) voor zetten.

Het Oost-Vlaamse Catalyst mocht zo de aftrap geven omstreeks 13u30. Deze band werd in 2018 opgestart en zorgde ondertussen voor twee ep’s waar hun melodic death metal sound, aangevuld met wat accenten progressive metal, zijn weg op vindt. Dat de heren nummers brachten uit de twee ep’s spreekt voor zich, maar we werden ook getrakteerd op een compleet nieuw nummer, want het kwintet werkt aan een eerste full-album dat ergens begin volgend jaar inde winkelrekken zou moeten liggen. Een halfuurtje lang probeerde het vijftal ons te overtuigen. We kregen goed opgebouwde nummers te horen met een pak wisselingen in tempo en ritme, zodat we ons eigenlijk niet konden vervelen. Toch klikt de sound van Catalyst niet voor de honderd procent bij ondergetekende. Debet daaraan zijn de vocalen. Opgelet, versta ons niet verkeerd, wij vinden de stem best wel knap, maar missen het agressieve randje die wij graag horen tijdens melodic death metal nummers. We moeten dan ook besluiten dat Catalyst een aardige opener is, maar dat we toch wat op onze honger blijven zitten.

Devil’s Bargain, ook al uit Oost-Vlaanderen, tapt muzikaal uit een compleet ander vaatje. Devil’s Bargain werd in 2013 opgestart en zorgt voor een mix van hard rock en traditional heavy metal. Het gezelschap zorgde eerder voor een ep en een full-album en kan dus een krachtige set opbouwen aan de hand van die nummers. Het is net alsof dit vijftal met een andere dynamiek op het podium staat. In ieder geval worden onze muzikale wensen dit keer wel vervuld. Een goede ritmesectie, knappe riffs, melodieuze gitaarsolo’s en vooral een heel krachtige stem zorgen daarvoor. Dat de sound van Devil’s Bargain niet vernieuwend klinkt, zullen de heren ook wel beseffen, maar toch hebben wij een halfuur lang intens genoten van de krachtige en melodieuze nummers die met veel overtuiging en begeestering worden gebracht.

Ramses opende zijn set met een stevige knal. Dit eveneens Oost-Vlaamse gezelschap werd reeds in 1990 opgestart maar gaf er de brui aan in 1998. Pas in 2020 werd de band nieuw leven ingeblazen. Het gezelschap zorgt voor een mix van traditional heavy metal en symphonic rock waar, naast veel gitaarwerk de keyboards een belangrijke rol in spelen. Ramses kreeg zo’n vijfenveertig minuten om ons van hun kunnen te overtuigen, maar slaagde daar niet volledig in. Wij, van MUSIKA, hoorden goed opgebouwde nummers en zagen vaardige muzikanten aan het werk, maar misten kracht of diepgang in de vocalen. We moeten dan ook besluiten dat Ramses een onderhoudende set afleverde, met hier en daar nog een stevig pyro knal, zonder ons echt te overtuigen.

Cult Of Scarecrow werd in 2017 in het Oost-Vlaamse Zele opgestart en zorgt voor een mix van heavy metal en doom. De heren zorgden reeds voor een ep en een heel goed ontvangen full-album (‘Tales Of The Sacrosanct Man’ (2021)). Zo heeft Cult Of Scarecrow voldoende materiaal om een heel knappe set uit te bouwen die ons geen milliseconde verveelde. Dit keer zijn het net de heel krachtige vocalen die ons compleet over de streep trekken, zonder dat we de overige muzikanten oneer willen aandoen. Cult Of Scarecrow bracht ook een compleet nieuw nummer, dat perfect aan sluit bij het eerder uitgebrachte werk. Meteen een heel knappe en goed opgebouwde set van de heren van Cult Of Scarecrow, en die voor ons part nog iets langer mocht duren.

Wegens een pak problemen in het drukke verkeer tussen de thuisbasis en Zillebeke mocht Wound Collector van plaats wisselen met Cult Of Sacrecrow. Na de toch wel heel sterke set van die laatsten, waren we benieuwd of Wound Collector het niveau zou kunnen aanhouden of overstijgen. Wij waren in ieder geval stevig onder de indruk van deze band tijdens hun doortocht eerder dit jaar op Frietrock. We weten dat niet iedereen valt voor de sound van Wound Collector die toch wel als “uniek” mag bestempeld worden, want wie waagt zich aan death metal, met wat progressieve accenten, waar een saxofoon een deel van de spotlight opeist? De band, opgestart in 2016, zorgde eerder voor twee full-albums en put daar dan ook uit om een sterke set samen te stellen die ons een drie kwartier lang enorm kon boeien. Kracht en agressie klinken duidelijk door in de vocalen en de sound van deze heren die ze dan weten te kruiden met die duivelse saxofoon die dan weer zorgt voor progressieve wendingen die ons aan jazz doen denken. Opnieuw kregen we dus een zeer stevige set te horen die ervoor zorgt dat Wound Collector bij ons een aantal extra punten oplevert.

Nog meer death metal kregen we te horen met Bleedskin, maar dan wel een versie met “girl power”. Bleedskin werd in 2016 in Andenne, Namen opgestart een zorgt voor heel brutale en agressieve death metal. De band beschikt met Céline Mazay over een schitterende gitariste en de rauwe grunts van vocaliste Anouk Debecq stralen kracht, agressie en brutaliteit uit. Precies zoals het hoort bij een death metal band natuurlijk. En daarmee willen we verdiensten van bassist Rémy Adam en van drummer Julien Vanhees niet minimaliseren! Wij, van MUSIKA, zijn maar wat blij dat ook een band uit Wallonië hier zijn kans krijgt. En vooral dan een band als Bleedskin die ervoor zorgt dat we opnieuw zo’n vijfenveertig minuten lang ondergedompeld worden in een brutale en agressieve death metal wereld. Een heel sterke set van dit viertal dat smaakt naar meer.

Van een muzikale stijlbreuk gesproken: wat dacht je van Fabulae Dramatis als volgende band? Weg was de agressieve en brutale death metal. Die werd vervangen door een mix van progressive metal, heavy metal en avant garde metal. We moeten, in ons hoofd althans, de knop even omdraaien, maar ook Fabulae Dramatis zorgde voor een heel beklijvende set die ons een uur lang kon boeien. Vooral de krachtige vrouwelijk vocalen – nee, geen grunts waar de brutaliteit en / of agressie van af druipt, maar cleane kracht – zorgen er keer op keer voor dat we over de streep worden getrokken terwijl de overige muzikanten voor de bijpassende geluiden zorgen. Fabulae Dramatis werd in 2011 opgestart en zorgde reeds voor twee knappe full-albums zodat een knappe setlist opmaken geen probleem vormt. Dat men ook nog Peter Verdonck (Wound Collector) met zijn saxofoon op het podium droeg bij tot hun prachtige set. Wij hebben er in ieder geval enorm van genoten en zagen ook rondom ons enkel maar blije gezichten.

De enige niet Belgische band op het programma is het Franse Downright Malice, een gezelschap dat een mix brengt van heavy metal en thrash metal en reeds in 1987 werd opgestart. Het gezelschap zorgde reeds voor vijf full-albums, maar is ons, van MUSIKA dan toch, vrij onbekend. En zonder dat we de verdiensten van Downright Malice willen minimaliseren, boeide deze set ons een stuk minder dan we hadden gehoopt. De heren zorgen weliswaar voor agressieve en krachtige nummers die ze heel energiek en gedreven weten neer te zetten, maar het klikte niet echt bij ondergetekende. Of waren de sets van de vorige bands te sterk om daar naast te staan, laat staan te overtreffen? Ons besluit over Downright Malice? “Goed zonder meer.”

Met Lions Pride krijgen we nog een Belgische band geserveerd. Een band die mee aan de wieg stond van heavy metal in België, want opgestart in 1983. In 1987 hield men het na één full-album voor bekeken. Een heel korte opflakkering niet te na gesproken in 2012, hoorden we zo goed als niets meer over Lions Pride tot men in 2018 het heilige vuur weer aanwakkerde. Lions Pride zorgde hier op Devils Rock For An Angel voor een heel sterke set die ervoor zorgt dat we wel degelijk terug rekening moeten houden met deze band. Hun mix van heavy metal en hard rock ging er in ieder geval vlot in, en de band slaagde er in om de beleving terug stevig de hoogte in te jagen. Want zowel op, als voor het podium, zag je energieke gezichten en lichamen.

Heel traditioneel wordt Devils Rock For An Angel telkens afgesloten met een cover band. Dit keer was het de beurt aan Meatallica. Met zo’n naam weet je natuurlijk al meteen wat je mag en kan verwachten. En inderdaad, Meatallica zorgde voor een dampende en stomende set met allemaal nummers van hun grote helden: Metallica. Dat het dak er nu helemaal afging, kan je je indenken. De heren van Meatallica zorgen immers voor een heel krachtige en agressief gebrachte set waar gedrevenheid en energiek beleving van af stromen. Het publiek pikt dit allemaal dankbaar op en gaat volledig uit de bol.

Zo komt een einde aan een best wel heel overtuigende editie van Devils Rock For An Angel. Dat we niet elke band even hoog inschatten, komt vooral door onze muzikale smaak (en die is voor iedereen verschillend). Op naar 2023 voor een nieuwe editie van Devils Rock For An Angel!

Met speciale dank aan Didier Declercq en het volledige team van Devils Rock For An Angel.

Tekst en foto’s: Luc Ghyselen.