Soms durven we al eens een voor ons onbekende band uitkiezen louter en alleen afgaand op pakweg de bandnaam. Het zal voor sommigen wellicht als absurd klinken dat we een band als Cold Night For Alligators dus voor het eerst hoorden en dan nog louter omdat we ’t een grappige bandnaam vinden. Voor wie het net als voor ons de eerste kennismaking is met dit Deens gezelschap dus eerst even deze achtergrond. Cold Night For Alligators werd opgericht in 2008 en vindt haar oorsprong in de Deense hoofdstad Kopenhagen. In 2010 brachten ze een eerste ep uit getiteld “Ulterior Motives” waarmee ze in 2011 de titel wonnen voor beste metal act bij de Danish Underground Music Awards. Ze worden geplaatst onder de noemer “progressive metal” maar dat blijft uiteraard een heel rekbaar begrip. Waar je je mag aan verwachten is doorgaans technisch gitaarwerk waarbij een solo niet ontbreekt en dan is er vooral de zang van Hjalte Bertelsen die bij momenten heel erg hoog uithaalt. Het is zonder twijfel een zanger met een groot bereik die technisch heel erg sterk voor de dag komt. Alleen, het is allemaal niet aan ondergetekende besteed. Dit is allemaal té afgelikt voor ons. Nergens een ruw kantje te bespeuren en laat dat nu net zijn wat ons vaak zo aanspreekt in muziek. Cold Night For Alligators klinkt té perfect. Muziekliefhebbers die fan zijn van cleane zang en uitgesponnen gitaarspel gaan dit ongetwijfeld geweldig vinden. Voor ons is het meest opwindende simpelweg de bandnaam die we nog steeds grappig vinden maar de muziek is dat allerminst. Eerder integendeel, één en ander klinkt zwaar melancholisch en dramatisch. Er zitten riffs tussen die ons zeker kunnen bekoren – de band klinkt op die momenten eerder richting groove metal – maar het cleane zanggeluid is voor ons té prominent theatraal. Héél af en toe neigt er toch eens een eerdere rauwe stem doorheen en dat had voor ons véél meer gemogen. Op die momenten zoals bij ‘Nostalgic’ gaat de sound in de richting van bands als Parkway Drive bijvoorbeeld maar het zijn te zeldzame fragmenten om ons een ganse plaat te kunnen boeien. Kortom, we halen ons hiermee wellicht de woede van velen op de hals maar het is voor ons té poppy om dit goed te vinden. Oordeelt u zoals steeds vooral zelf maar fans van brute grafstemmen of diepe grunts laten deze beker beter integraal aan zich voorbijgaan.
K.H. (60)
Arising Empire
Tracklist: 1. Behind Curtains 2. No Connection 3. Verism 4. Water 5. Dusty Patterns 6. Nostalgic
7. Adjust 8. Worn out Mannequin 9. Thin Line 10. Hindsight