Oversense: Egomania

Het Duitse Oversense wordt in eigen land een grootste toekomst voorspeld. De band werd alvast opgestart in 2012 en zorgde eerder voor de ep ‘Dreamcatcher’ (2014) en het full-album ‘The Storyteller’ (2017). Na een succesvolle tournee met Doro is de ster van Oversense nog meer gaan schitteren. Maar hebben onze Duitse collega’s wel degelijk gelijk of is Oversense een nieuwe hype die dankzij een grootse promo campagne een extra duw in de rug mee krijgt? Het tweede full-album van de band die tegenwoordig bestaat uit Danny Meyer (vocals, gitaar, keyboard (en de voornaamste songschrijver)), Jasmin “Jassy J.” Pabst (gitaar), Marco Volpert (bass, backing vocals) en Patrick Lippert (drums, backing vocals) telt elf tracks die zowel kracht als melodie uitstralen. Zodoende kan je Oversense muzikaal in het vakje modern melodic metal plaatsen. De stem van Danny klinkt krachtig en soepel, maar mist, naar onze smaak, net dat tikkeltje om zich te onderscheiden van vele anderen. Bass en drums beperken zich meestal tot het vormen van een stevige maar ook soepele basis, al klinken bass-accentjes in sommige nummers mooi door. Het gitaarwerk van Jasmin is dik in orde zonder dat we ook hier stijl achterover van vallen. Daar worden dan de nodige keyboard partijen over en naast gegooid om tot een vollere sound te komen en de eventuele gaatjes mooi op te vullen. Op een paar nummers krijgt het viertal extra hulp. Zo mag Sick ‘n’ Beatiful vocaliste Herma Sick haar steentje bijdragen tijdens ‘Be’ en zorgt Ulli Perhonen (Snow White Blood) met Danny voor een knap duet in het vrij symfonisch klinkende ‘Faith’. Voor de rest hebben we hier weinig op aan te merken, enkel dat we tussen de knap gearrangeerde rockende nummers met ‘Memories’ ook nog een stevige ballade te verwerken krijgen. Al bij al zorgt Oversense met ‘Egomania’ niet voor het album die we hadden verwacht bij het lezen van al die superlatieven, maar wel voor een degelijk, zij het echt wel genre gebonden album dat fans van de band in het bijzonder en van het (sub)genre in het algemeen wel naar waarde zullen weten te schatten. Helemaal niet slecht dus dit tweede full-album, maar laat A.U.B. eens al die superlatieven weg uit de promo-talk.

Luc Ghyselen (80)

Dr. Music Records DMRM 0104

Tracklist: 1. Toast To The Devil 2. The Longing 3. Be 4. My Eden 5. Tear Me Down 6. Love 7. Faith 8. Rave In Hell 9. Antisocial 10. Memories 11. Extinction