Crépuscule D’Hiver is een black metal / medieval project van Stuurm, een artiest die misschien wat belletjes laat afgaan bij fans van Dunwich Sorcerers en / of Gargoylium. Stuurm riep dit project in 2018 in het leven middels de demo, ‘Songes Hérétiques’. Met ‘Par-Delà Noireglaces Et Brumes-Sinistres’ zorgt hij voor een eerste full-album onder de naam Crépuscule D’Hiver. En wat voor een: een mastodont van net geen zeventig minuten! Opener ‘Que Gloire Soit Notre’ zet in met een sound die echt wel middeleeuws klinkt, maar tevens zorgt voor een groots en weids geheel waar mysterie en dreiging in rond dolen. Net alsof je naar een inleiding van een middeleeuws getinte film aan het kijken bent en men je de omgeving laat beschouwen. ‘Le Sang Sur ma Lame’ gaat eerst nog even op dit elan verder, maar krijgt dan furieuze opstoten van black metal te verwerken die je ontdekt in de drumpatronen en de duivelse maar kille vocalen van Stuurm. Een engelachtige vrouwelijke stem zorgt voor wat tegenkanting terwijl de wisselwerking tussen de furieuze black metal fragmenten en de de koele, ja zelfs wat mysterieuze, medieval accenten best wel een beklijvend resultaat opleveren. Voor de hierop volgende tracks blijft Stuurm die wisselwerking hanteren. Het enige nadeel van dit solo-project – al kreeg hij hier de hulp van N.K.L.S. (drums, bass), Hexēnn (vocals op drie nummers), Jean-Philippe “Aker” Pousse (gitaar op één nummer), Wÿntër Ärvn (akoestische gitaar op twee nummers), Vettekult (gitaar solo’s op twee nummers) en Spellbound (vocals op twee nummers) – is het feit dat je na een tijdje niet meer weet naar welke track je precies luistert. De afwisselingen tussen medieval momenten en black metal fragmenten gaat immers naadloos over en uiteindelijk klinkt het in elk nummer ongeveer hetzelfde. Ook al omdat Stuurm weinig variatie in zijn stem gebruikt: die blijft over de hele lijn rauw, ruw en groezelig en dat kan ons niet altijd even sterk boeien. De uitzonderingen op de regel zijn dus de twee instrumentale nummers die geen rauwe black metal vocalen kennen en die ook geen black metal erupties kennen. Over de opener hadden we het eerder al, maar ook ‘Les Larmes D’Un Spectre Vagabond’ kent een beetje diezelfde grootse en weidse opbouw en zorgt dna ook voor een passend rustiger, zij het echt wel donker getint, moment. Het titelnummer, dat dit album afsluit, is er een die af klokt boven de grens van de twintig minuten, op zich dus wel een hele uitdaging. Maar ook nu blijft hij bij zijn afwisseling van black metal en medieval fragmenten. ‘Par-Delà Noireglaces Et Brumes-Sinistres’ kent duidelijk zijn momenten, dat moeten we alvast grif toegeven, maar uiteindelijk vinden we bijna zeventig minuten een te lange rit om blijvend te boeien.

Luc Ghyselen (72)

Les Acteurs de l’Ombre Productions

Tracklist: 1. Que la gloire soit notre ! 2. Le sang sur ma lame 3. Héraut de l’infamie 4. Tyran de la tour immaculée 5. Le souffle de la guerre 6. Les larmes d’un spectre vagabond 7. Par​-​delà noireglaces et brumes​-​sinistres