In 2015 werd Cult Of Lilith opgericht door Daniel Thor Hannesson, toen nog een eenmansproject. Met een sessiedrummer en een ingehuurde zanger liet hij de ep ‘Arkanum’ los op de mensheid. Pas sinds 2018 is er sprake van een volwaardige band die nu met het full-album ‘Mara’ komt aandraven. De titel van het album komt van het Ijslandse “Martröð” wat zoveel betekent als “nachtmerrie” en verwijst naar de legende van een kwaadaardig wezen dat op de borst van de slapende mens komt zitten om de persoon in kwestie nachtmerries te bezorgen. Nachtmerries hebben we niet gekregen van ‘Mara’, hoofdbrekens wel. We weten namelijk nog altijd niet goed wat we er nu precies moeten van denken. Cult Of Lilith is een band die niet in één woord te omschrijven valt, zelfs niet in één lange zin. Het is eigenlijk makkelijker om te zeggen wat je NIET mag verwachten. Het minste wat je van ‘Mara’ kan zeggen, is dat het een plaat boordevol afwisseling is geworden met bijzonder veel tempowisselingen, gevarieerde zang en een resem onverwachte instrumenten en elementen. De zang bijvoorbeeld gaat van rauwe diepe deathmetal grunts over deathcore tot cleane zang. Zanger Mario Infantes Ávalos beheerst het ganse gamma tot in de puntjes. Ook muzikaal blijken de heren technisch bijzonder onderlegd te zijn en hun instrumenten tot in de perfectie te beheersen met als resultaat zoals reeds gezegd een heel erg veelzijdig album vol variatie. Je hoort niet elke dag hoe klavecimbel en orgel verwerkt worden in een brutaal deathmetal album want dat is het wel degelijk. En als er een onderdeel is dat ze zelf niet beheersen dan halen ze er gewoon een kundig flamencogitarist bij om een stukje in te spelen. Alleen, de sterkte van het album is voor ons meteen ook het dreigende zwakke element. Met name bijvoorbeeld het flamenco-uitstapje is iets waar wij persoonlijk niet zitten op te wachten. Bij momenten hebben we het gevoel dat de band zodanig tracht op elke seconde verrassend uit de hoek te komen, dat het teveel van het goede wordt. Wat we missen op ‘Mara’ zijn catchy, herkenbare riffs die het geheel iets meer verteerbaar zouden maken. Nu is het een plaat geworden die je niet even snel ter ontspanning oplegt want net door de enorme afwisseling, word je gedwongen om ook echt wel aandachtig te luisteren naar de veelheid aan informatie die je te verwerken krijgt. Let wel, als je er de tijd voor neemt, staat ‘Mara’ garant voor iets meer dan een halfuur luisterplezier waarbij je je geen seconde verveelt en waarbij je elke luisterbeurt gegarandeerd nieuwe elementen ontdekt. Maar hapklare rechttoe rechtaan metal is het in geen geval. Hoe dan ook, Cult Of Lilith heeft met ‘Mara’ een technisch verfijnd en hoogstaand debuutalbum afgeleverd. Een typisch eigen sound hebben ze er niet mee gecreëerd of misschien daardoor net wél. U begrijpt vast wel wat we bedoelen. Indien u houdt van bijzonder gevarieerde muziek, bent u bij Cult Of Lilith aan het juiste adres. Wie fan is van no nonsens gebeuk, loopt hier best in een boogje rond.
K.H. (75)
Metal Blade Records
Tracklist: 1. Cosmic Maelstrom 2. Purple Tide 3. Enter The Mancubus 4. Atlas 5. Comatose 6. Profeta Paloma 7. Zangano 8. Le Soupir Du Fantome