De heren van meest succesvolle rocksensatie van Zwitserland zijn terug met een vervolg op hun album ‘Silver’ van 2017. Waar ze in 1992 nog begonnen met zanger Steve Lee, gitarist Leo Leoni, bassist Marc Lynn en drummer Hena Habegger is dat na meer dan 25 jaar lichtjes gewijzigd door het spijtige ongeval van Steve, die in 2010 door een motorongeval om het leven kwam. Nic Maeder nam een tijd later de plaats achter de microfoon in. Ook gitarist Freddy Scherer is erbij gekomen. Je had het wellicht al door dat dit album hun dertiende studio album is. Ook dertien nummers, beginnende met ‘Bad News’. Dit zijn tevens de openingswoorden waarmee het nummer schreeuwend start en dat mag je bij de voorstelling van het album vrij letterlijk nemen, nu deze geannuleerd werd door het Corona-virus. Dat neemt echter niet weg dat ze hun start ook missen, want met ruwe riffs lijken de heren hun kenmerkende sound terug te vinden. Alhoewel drummer Hena Habegger (die officieel een pauze voor zijn vaderschap inlast) niet in de foto / lyric-video voorkomt, zien we ook geen vervanger in de clip. ‘Every Time I Die’ is een sterke uptempo rocker, zoals we de Gotthard kennen uit de beginjaren. De respons op CoreLeoni, die de oudere nummers van Gotthard laten heropleven, zal wellicht gezorgd hebben dat een dergelijk nummer in de ruwere oudere stijl op het album geraakt is. Vele fans blijven trouw aan het originele ruigere rockgeluid (inclusief ondergetekende) en dat is toch iets dat in de laatste albums een stuk verdwenen was. ‘Missteria‘ is een stevig nummer dat als videosingle uitgebracht werd. Francis Rossi hielp schrijven aan dit nummer. Het laat de beginjaren en de komst van Nic samenvloeien. Het DNA zit er nog duidelijk in, al heeft Nic er zijn eigen wending kunnen aan geven. Met een snedige riff start ‘10.000 Faces‘ veelbelovend, maar daarna valt het vrij plat. Het slepend rocknummer kon me, zelfs na enkele luisterbeurten, niet boeien. Heeft iedereen nu een ABBA-microbe gekregen? Nic alvast wel en hij heeft van ‘S.O.S.’ helemaal zijn eigen ruigere versie van gemaakt, met behoud van de structuur van het originele poppy nummer. ‘Another Last Time’ is een soort power ballad op een traag ritme, waarin de gitaren van Leo en Freddy hun typische geluid sterk etaleren, zowel in de riffs als in de sterke solo’s. Wat is er beter dan de liefde? Geen idee, het positief klinkende ‘Better Than Love‘ scoort alvast goed door zijn gezapig doorgezet ritme en ferm rock gehalte. Met uitnodigende gitaren start ‘Save The Date’, die terug voor wat punch zorgt halverwege het album. Het kent een flinke dosis energie maar haalt het vooral van zijn melodie dat door je hoofd spookt. Misschien moeten we de datum bewaren voor een trouwfeest, want de ballad ‘Marry You’ werd misschien wel voor gitarist Leo Leoni geschreven, want de man is recentelijk in het huwelijksbootje gestapt. Een erg ingetogen en veelzijdige Nic laat bij deze nog eens zijn fragielste kant van zijn zangkunsten horen. Na de ballad start deze ‘Man On A Mission‘ rustig, maar het duurt niet lang eer deze voluit gaat. Leo Leoni gooit er een vingervlugge gitaarsolo bovenop. Het stilzitten wordt met ‘No Time To Cry’ toch vrij lastig want dit rocknummer bevat een aanstekelijk ritme, dat het plots overal begint te kriebelen. Terug een omschakelen want ‘I Can Say I’m Sorry’ is terug erg rustig. De afsluiter ‘Rescue Me’ is een progressieve schreeuw op een tergend traag ritme met hier en daar een suïcidale ondertoon waar ik helaas op mijn honger blijf zitten om alsnog een laatste keer voluit te kunnen gaan. Het is een vrij gevarieerd album geworden en dat zal voor de ene goed zijn, voor de andere minder. Persoonlijk ligt de beste kant van het album in het begin met nummers als ‘Bad News’, ‘Every Time I Die’ en ‘Missteria’ . Daarna verliest het nu en dan mijn aandacht, al zijn het niet allemaal opvullers. Toch opvallend veel rustig werk of rocknummers die het gevoel van destijds niet meer in zich hebben. Het positieve komt wel terug met ‘Better Than Love’, ‘Save The Date’ en ‘Marry You’. Toch is mijn algemene indruk positiever dan bij ‘Silver’. Over het geheel genomen is ‘#13’ een sterke verzameling van rocknummers, zei het wel in diverse vormen. Het is duidelijk dat Steve een erg goede invloed had op de muziek van de band en die ondanks de sterke pogingen van Nic, de band niet meer hetzelfde niveau haalt.

Rocking Klingon (84)

Nuclear Blast

Tracklist: 1. Bad News 2. Every Time I Die 3. Missteria 4. 10.000 Faces 5. S.O.S. 6. Another Last Time 7. Better Than Love 8. Save The Date 9. Marry You 10. Man On A Mission 11. No Time To Cry 12. I Can Say I’m Sorry 13. Rescue Me